queer

Όλοι μια μέρα γνωρίζουν κάποιον… ή μήπως όχι; – H σατανική δύναμη της Ερωτοκανονικότητας

Όλοι μια μέρα γνωρίζουν κάποιον… ή μήπως όχι; – H σατανική δύναμη της Ερωτοκανονικότητας 640 959 positiv

«Μια μέρα θα γνωρίσεις και εσύ το κατάλληλο άτομο.» Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι όλοι μια μέρα θα γνωρίσουμε το «κατάλληλο άτομο» με τόση βεβαιότητα που θα δικαιολογούνταν μόνο εάν παίζαμε σε rom-com. Μας είναι πολιτισμικά αδιανόητο να συλλάβουμε το ενδεχόμενο κάποιος να μην ερωτευτεί ποτέ στη ζωή του. Αν κάποιος δεν ερωτευτεί ποτέ στη ζωή του, τότε τα ενδεχόμενα που είμαστε σε θέση να σκεφτούμε είναι τα εξής: 1) δεν έδωσε αρκετές ευκαιρίες, 2) παραήταν εγωιστής και ιδιότροπος, 3) παραήταν ντροπαλός, 4) είχε πληγωθεί βαθιά στο παρελθόν, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αγαπήσει, 5) κάτι άλλο κατά προτίμηση ελαφρώς αρρωστημένο. Το να είναι κανείς single αντιμετωπίζεται λες και είναι άρρωστος ή άνεργος χωρίς τη θέλησή του: πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση που καλό θα ήταν να αλλάξει το συντομότερο δυνατόν, προκειμένου το άτομο να έχει μια πλήρη και ευτυχισμένη ζωή. Δεν νοείται πλήρης και ευτυχισμένη ζωή χωρίς μια σοβαρή μακροχρόνια σχέση. Για την ακρίβεια, δεν νοείται καν ζωή χωρίς σοβαρή και μακροχρόνια σχέση. Το ότι όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν ιδανικά να βρίσκονται σε μία ρομαντική σχέση θεωρείται αυτονόητο, αφού κανείς δεν πρόκειται να σε ρωτήσει αν σε ενδιαφέρουν οι ρομαντικές σχέσεις ή όχι. Θα είναι σίγουρος ότι σε ενδιαφέρουν χωρίς καν να το έχετε συζητήσει. Τι συμβαίνει όμως αν είσαι aromantic; Τι συμβαίνει αν δεν βιώνεις ρομαντική έλξη; Τι συμβαίνει, δηλαδή, αν ο τρόπος με τον οποίο σχετίζεσαι με τους ανθρώπους δεν είναι ποτέ ρομαντικός; Τι συμβαίνει αν υπάρχεις με έναν τρόπο που κανένας από τους γύρω σου δεν αντιλαμβάνεται και δεν μπορεί να φανταστεί;

Photo by Keira Burton on Pexels.com

 

Βασικοί ορισμοί: Aromantic & Alloromantic

Ας υπενθυμίσουμε, για αρχή, δύο σημαντικούς ορισμούς:

Ως Αρομαντικά (Aromantic ή Aro εν συντομία) αυτοπροσδιορίζονται τα άτομα τα οποία δεν βιώνουν ρομαντική έλξη προς άλλα άτομα (δηλαδή δεν ερωτεύονται άλλους ανθρώπους).

Αντίθετα, τα άτομα τα οποία βιώνουν ρομαντική έλξη προς άλλα άτομα τα ονομάζουμε alloromantic (δηλαδή τους περισσότερους ανθρώπους).

Να σημειωθεί εδώ ότι μπορεί κάποιος να βρίσκεται μεταξύ aromantic και alloromantic: να ανήκει δηλαδή στο αρομαντικό φάσμα. Κάποιος που ανήκει στο αρομαντικό φάσμα μπορεί να ερωτεύεται πολύ σπάνια ή υπό πολύ συγκεκριμένες συνθήκες (βλ. grayromanticism, demiromanticism, κ.α.).

Αφού τώρα ξέρουμε τι είναι ο αρομαντισμός, πάμε να δούμε πώς μπορεί να μοιάζει το να είσαι αρομάντικ στη σύγχρονη Ελλάδα (και όχι μόνο)!

Photo by Pixabay on Pexels.com

 

Ερωτοκανονικότητα, Ετεροκανονικότητα, Αλλοκανονικότητα: Οι μεγάλοι δυνάστες

Αν θέλουμε να κατανοήσουμε πόσο αποξενωτικός μπορεί να είναι ο κόσμος για τα aromantic άτομα, μια ιδιαίτερα χρήσιμη έννοια είναι το Amatonormativity – θα το μεταφράσω «Ερωτοκανονικότητα». Αυτό που όλοι πρέπει να παντρευτούμε μέχρι τα 32 μας, αυτό που πρέπει να είμαστε σε σχέση για να είμαστε ολοκληρωμένα, αυτό που όλοι παντρεύονται στο τέλος μιας ταινίας/σειράς με ΑΣΧΕΤΟΥΣ χαρακτήρες με τους οποίους δεν υπήρχε ποτέ ΚΑΜΙΑ ΧΗΜΕΙΑ. Αυτά (και πολλά άλλα) συνιστούν την Ερωτοκανονικότητα.

Ο όρος Ερωτοκανονικότητα (Amatonormativity) δημιουργήθηκε από την φιλόσοφο Elizabeth Brake στο έργο της Minimizing Marriage, με στόχο να περιγράψει:

την γενικευμένη πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι σε μία αποκλειστική, ρομαντική, μακροχρόνια σχέση και ότι όλοι επιδιώκουν μια τέτοια σχέση.

(Πηγή: https://elizabethbrake.com/amatonormativity/)

Αν δεν είσαι aromantic, ίσως να σου είναι ευκολότερο να κατανοήσεις τη σατανική δύναμη της Ερωτοκανονικότητας εάν την παραλληλίσεις με μια δύναμη που σου είναι πιο οικεία.

Στο παρελθόν, είχαμε μιλήσει για την Ετεροκανονικότητα (Heteronormativity), αυτή την τάση να εκφραζόμαστε λες και όλοι είναι στρέιτ, προβάλλοντας συνειδητά ή υποσυνείδητα την ομοφυλοφιλική έλξη και τις ομόφυλες σχέσεις ως λιγότερο καλές και λιγότερο φυσιολογικές από την ετεροφυλοφιλική έλξη και τις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις. Είχαμε πει πως η Ετεροκανονικότητα βλάπτει λεσβίες, γκέι, μπάι, πανσέξουαλ, queer, ασέξουαλ και aromantic άτομα, αφού τα περιθωριοποιεί, τα καθιστά αόρατα και τα εμποδίζει από το να νιώσουν αποδεκτά. Μπορεί ακόμη να τα δυσκολέψει να συνειδητοποιήσουν τον σεξουαλικό/ρομαντικό τους προσανατολισμό και να τα οδηγήσει να προσπαθούν για χρόνια να ζήσουν μία «στρέιτ» (ή άλλη) ζωή, αφού οποιοδήποτε άλλο ενδεχόμενο έχει καταστεί αόρατο από την κυριαρχία της ετεροκανονικότητας στην κοινωνία.

Ειδικότερα όσον αφορά τα ασέξουαλ άτομα, αυτά πλήττονται και από την Αλλοκανονικότητα. Αντιγράφω εδώ τον ορισμό της Αλλοκανονικότητας από το Μίνι Λεξικό:

Αλλοκανονικότητα (Allonormativity): Η Αλλοκανονικότητα είναι η λανθασμένη πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι βιώνουν σεξουαλική έλξη, ότι όλοι είναι allosexual. Αυτή η διαδεδομένη πεποίθηση μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τα ασέξουαλ άτομα και τα άτομα που ανήκουν στο φάσμα της ασεξουαλικότητας, αφού: 1) τα αποτρέπει από το να κατανοήσουν τον εαυτό τους, 2) τα αποτρέπει από το να αποδεχτούν τον εαυτό τους, 3) τα αποτρέπει από το να ζήσουν σε έναν κόσμο όπου ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός θεωρείται φυσιολογικός, υγιής και αποδεκτός. Για περισσότερα, βλ. εδώ.

Αν έχεις ήδη κατά νου πώς η Ετεροκανονικότητα και η Αλλοκανονικότητα λειτουργούν περιοριστικά και καταπιεστικά, μπορείς μήπως να φανταστείς κάποιους τρόπους με τους οποίους η Ερωτοκανονικότητα πληγώνει aromantic αλλά και alloromantic άτομα; Πάρε δύο λεπτά για να στοχαστείς και μετά συνέχισε να διαβάζεις!

Photo by Alexander Grey on Pexels.com

 

Πώς μπορεί να μοιάζει η Ερωτοκανονικότητα;

Στοχάστηκες; Πάμε, λοιπόν!

  1. Το να μην έχεις σχέση είναι ένδειξη αποτυχίας ή ανικανότητας. Έχεις νιώσει ποτέ αποτυχημένος/η/ο επειδή είσαι σινγκλ; Δεν υπάρχει κανένας λόγος! Κι όμως, αν το έχεις νιώσει, τότε να ξέρεις ότι φταίει η Ερωτοκανονικότητα! Ιδιαίτερα αν είσαι «χρόνια σίνγκλ», τότε ενδεχομένως να το έχεις βιώσει ως κάποια ένδειξη ότι δεν αξίζεις, ότι κάτι σου λείπει ή ότι κάτι δεν πάει καλά με εσένα! Δεν σε αδικώ – η κοινωνία μάς βομβαρδίζει με τέτοιου είδους μηνύματα σε κάθε ευκαιρία! Ειδικά μάλιστα αν πλησιάζεις εκεί κοντά στα τριάντα, η πίεση να βρεις το άλλο σου μισό και να νοικοκυρευτείς μια ώρα αρχύτερα είναι πραγματική! Οι γύρω σου ενδεχομένως βλέπουν το ότι είσαι αδέσμευτος/η/ο σαν μία προσωρινή, προβληματική κατάσταση: ενδεχομένως προσπαθούν να σε παρηγορήσουν ή να σε προξενέψουν, δίχως όμως να σε έχουν ρωτήσει αν εσένα σου προκαλεί πρόβλημα το να μην είσαι σε ρομαντική σχέση.
  2. Συχνά η ταυτότητα και οι εμπειρίες των αρομαντικών ατόμων αντιμετωπίζονται με δυσπιστία, αμφισβήτηση και έλλειψη σεβασμού. Το να κάνεις coming out ως aromantic συχνά συνοδεύεται από αμφισβητήσεις παντός τύπου. «Μα πώς ξέρεις ότι δεν έχεις γνωρίσει ακόμα το κατάλληλο άτομο;» «Μα πρέπει να προσπαθήσεις κι άλλο!» «Μπα, μάλλον θα έχεις πληγωθεί στο παρελθόν!» «Κάποια στιγμή θα ωριμάσεις και θα αλλάξεις μυαλά!» Όπως αφήνει να εννοηθεί και ο ορισμός της Elizabeth Brake για την Ερωτοκανονικότητα, η πεποίθηση ότι ΟΛΟΙ θέλουν μια ρομαντική σχέση και ότι αυτό είναι το φυσικό και το φυσιολογικό για ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους μάς αποτρέπει σοβαρά από το να αφουγκραστούμε και να κατανοήσουμε άτομα που βιώνουν τον κόσμο με έναν διαφορετικό τρόπο.
  3. Τα αρομαντικά άτομα φαντάζουν καταδικασμένα να μην ευτυχήσουν ποτέ. Ένιωσες λύπηση όταν έμαθες για την ύπαρξη των αρομαντικών ατόμων; Σου είναι δύσκολο να φανταστείς πώς μπορούν να ζήσουν μια ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη ζωή; Είσαι αρομαντικός/ή/ό και δεν έχεις ιδέα πώς μπορεί να μοιάζει η ευτυχία για εσένα; Η Ερωτοκανονικότητα μάς έχει μάθει να σκεφτόμαστε έτσι.
  4. Οι ρομαντικές σχέσεις προβάλλονται συχνά ως σημαντικότερες από τις φιλίες. Στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο υπάρχει μια νοερή ιεραρχία σχέσεων, και οι ρομαντικές σχέσεις συνήθως μπαίνουν στην κορυφή. Όλοι έχουμε πει κάτι του στυλ «Δεν υπάρχει κάτι παραπάνω μεταξύ μας, είμαστε μόνο φίλοι/είμαστε απλά φίλοι». Τι πάει να πει «μόνο»; Είναι η φιλία κάτι το ασήμαντο και το μικρό; Γιατί η φιλική σχέση να γίνεται αντιληπτή ως κάτι κατώτερο και λιγότερο σημαντικό από μία ερωτική σχέση; Μια φιλική σχέση είναι διαφορετική από μια ρομαντική, αλλά γιατί να είναι η μία εγγενώς ανώτερη από την άλλη;
  5. Οι (ετερόφυλες) μονογαμικές ρομαντικές σχέσεις είναι θεσμικά αναγνωρισμένες και κατοχυρωμένες (μέσω του θεσμού του γάμου). Ως αποτέλεσμα, χαίρουν αναγνώρισης και προνομίων που λείπουν από άλλες μορφές σχέσεων (π.χ. πλατωνικές, πολυσυντροφικές).
  6. Οι άνθρωποι μπαίνουν ή μένουν σε ρομαντικές σχέσεις που δεν τους υπηρετούν, μπροστά στο φόβο της μοναξιάς ή του κοινωνικού στίγματος. Υπάρχει αυτή η γενικευμένη αίσθηση ότι κάποιος/α/ο που δεν είναι σε ρομαντική σχέση δεν είναι ακριβώς «ολοκληρωμένος/η/ο». Η πεποίθηση αυτή πιέζει ορισμένα άτομα να κάνουν σχέση με όποιον να ‘ναι, χωρίς να πάρουν τον χρόνο τους και να σκεφτούν τι θέλουν. Ακόμη, υπάρχουν άνθρωποι που μένουν σε προβληματικές, κακοποιητικές ή γενικώς όχι ευτυχισμένες σχέσεις ή γάμους για πολύ παραπάνω από ό,τι χρειάζεται.
  7. Οι πολυσυντροφικές σχέσεις αντιμετωπίζονται με καχυποψία, αν όχι με αμφισβήτηση. «Μα αγαπιέστε στ’ αλήθεια;» «Άμα δεν υπάρχει αποκλειστικότητα, τότε δεν υπάρχει αγάπη.» Η επιδίωξη σχέσεων που απέχουν από το αποκλειστικό μονογαμικό πρότυπο δεν είναι πολλές φορές κοινωνικά αποδεκτή, με αποτέλεσμα το στίγμα και την περιθωριοποίηση των πολυσυντροφικών ατόμων.
  8. Οι άνθρωποι δεν παροτρύνονται να αναρωτηθούν αν θέλουν στ’ αλήθεια να συνάψουν ρομαντικές σχέσεις ή, αν ναι, πώς θα ήθελαν αυτές να μοιάζουν. Οι ρομαντικές σχέσεις συνήθως προβάλλονται με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Οι άνθρωποι δεν σκέφτονται στ’ αλήθεια τι θέλουν – απλά ακολουθούν το διαδεδομένο social script. (βλ. και τον όρο relationship escalator) Το social script είναι τόσο διαδεδομένο που δεν έχουν όλοι την ελευθερία να αναρωτηθούν: θέλω πραγματικά να κάνω παιδιά; Μου ταιριάζει το να συγκατοικήσω με τον ρομαντικό μου σύντροφο; Μου ταιριάζει η μονογαμία;
Photo by cottonbro studio on Pexels.com

 

Συνοψίζοντας

Στο παρόν άρθρο, μιλήσαμε για την Ερωτοκανονικότητα και για την επίδραση που αυτή έχει τόσο σε aromantic όσο και σε alloromantic άτομα. Είδαμε πως η Ερωτοκανονικότητα πλήττει κυρίως άτομα που προσεγγίζουν τις ρομαντικές σχέσεις με έναν μη συμβατικό τρόπο:

  1. είτε επειδή θέλουν να έχουν πολυσυντροφικές σχέσεις (polyamory) ή οποιαδήποτε μορφή ηθικής μη μονογαμίας (ethical non monogamy), αναρχία σχέσεων (relationship anarchy), πολλούς σεξουαλικούς συντρόφους χωρίς απαραίτητα να είναι και ρομαντικοί σύντροφοι (με αποτέλεσμα τα άτομα αυτά να γίνονται αντιληπτά ως μη σοβαροί, ανώριμοι άνθρωποι ή άνθρωποι που φοβούνται τη δέσμευση),
  2. είτε επειδή τα άτομα αυτά δεν έχουν σχέση (μπορεί μάλιστα να θέλουν να είναι σε σχέση, αλλά να μην τους βγαίνει),
  3. είτε επειδή δεν ενδιαφέρονται για τις ρομαντικές σχέσεις σε μεγάλο βαθμό,
  4. είτε επειδή είναι aromantic ή ανήκουν στο φάσμα του αρομαντισμού, με αποτέλεσμα να καλούνται να βρουν το δικό τους μονοπάτι γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις, την αναζήτηση της «ευτυχίας» και τις κοινωνικές πιέσεις.

Η Ερωτοκανονικότητα μας επηρεάζει όλους – άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο. Είτε είμαστε στο στόχαστρό της, όμως, είτε όχι, θα τολμήσω να πω πως όλοι μα ΟΛΟΙ σκεφτόμαστε ερωτοκανονικά. Ναι. Και εγώ. Και εσύ. Ενστικτωδώς. Υποσυνείδητα. Βλέπουμε τα παντρεμένα άτομα ως πιο ευτυχισμένα και κατασταλαγμένα από τα μη παντρεμένα. Λυπόμαστε το άτομο που έχει να κάνει σχέση εδώ και χρόνια. Θέλει συνειδητή προσπάθεια για να αποβάλλουμε από το μυαλό μας το ερωτοκανονικό φίλτρο με το οποίο έχουμε μάθει να βλέπουμε τον κόσμο. Θέλει συνειδητή προσπάθεια για να αντιστρέψουμε την πλύση εγκεφάλου που δεχόμαστε όλη μας τη ζωή. Όμως πρέπει να γίνει αυτή η προσπάθεια! Είναι σημαντικό, τόσο για να είμαστε εμείς καλά με τον εαυτό μας, όσο και για να είμαστε σε θέση να στηρίξουμε ουσιαστικότερα τους γύρω μας!

Όταν σταμάτησα να θέτω την ύπαρξη ρομαντικής σχέσης στη ζωή μου ως κριτήριο για την ευτυχία, τότε απλά… χαλάρωσα. Έμαθα να αποδέχομαι τον εαυτό μου χωρίς σχέση. Έμαθα να αποδέχομαι τη ζωή μου χωρίς σχέση. Έμαθα να περνάω καλά χωρίς σχέση. Δεν υπάρχει τίποτα το εγγενώς δυστυχές στο να μην έχεις σχέση. Κι όμως, είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθούμε μια ζωή ως «ολοκληρωμένη» όταν δεν υπάρχει σε αυτήν ένα «άλλο μισό». Μου πήρε μήνες, αν όχι χρόνια, μέχρι να νιώσω αρκετά καλά με την αρομαντική μου ταυτότητα. Το πρόβλημα δεν ήταν ότι πήγαινα κόντρα στη φύση μου, όταν άρχισα να αυτοπροσδιορίζομαι ως aromantic. Αλλά πήγαινα κόντρα σε όλα όσα η κοινωνία μού είχε μάθει να σκέφτομαι και να επιζητώ όσον αφορά τις ρομαντικές σχέσεις.

Την επόμενη φορά, θα μιλήσουμε για πράγματα που μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να αποδεχτούμε τον αρομαντισμό μας και να συμφιλιωθούμε με τον ρομαντικό μας προσανατολισμό (για όσα από μας δυσκολευόμαστε). Μέχρι τότε, πες μας πώς η ερωτοκανονικότητα έχει επηρεάσει τη δική σου ζωή!

Χαίρομαι πολύ που είσαι εδώ. Ελπίζω να πήρες κάτι χρήσιμο από το παρόν άρθρο!

 

 

 

 

Photo by Marcus Wu00f6ckel on Pexels.com

 

 

 

 

Σημείωση για τον όρο Amatonormativity στα ελληνικά: Η πρώτη μου σκέψη για το πώς να μεταφράσω τον όρο Amatonormativity στα ελληνικά ήταν να χρησιμοποιήσω την λέξη Ερωτοκανονικότητα. Λίγο προτού δημοσιεύσω το άρθρο, έκανα ορισμένα γκουγκλαρίσματα, από τα οποία ανακάλυψα τα εξής:

  1. Την ίδια ιδέα με εμένα είχε και η blogger AsexualAtheistFeminist το 2015! Μοιράζομαι εδώ την εξαιρετική δημοσίευσή της για την Ερωτοκανονικότητα στα ελληνικά: https://asexualatheistfeminist.wordpress.com/2015/08/23/%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%8c%ce%b2%ce%bb%ce%b7%ce%bc%ce%ac-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%8c%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b1-%ce%b5%cf%81%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%bd/
  2. Εναλλακτικά, ορισμένοι έχουν αποδώσει τον όρο ως «Συντροφοκανονικότητα».

 

 

Photo by Pixabay on Pexels.com

 

 

 

Πηγές – Περαιτέρω ανάγνωση:

Αρχική δημοσίευση: https://greekaroace.wordpress.com/2022/11/27/13-amatonormativity/

Ευχαριστούμε το greekaroace για την παραχώρηση του άρθρου.

Join the sexolution: Για συμμετοχή στο sexpositive.gr κάνε κλικ εδώ

«Αντι-έμφυλος» φασισμός

«Αντι-έμφυλος» φασισμός 1485 1025 positiv

Judith Butler*

Τον Ιούνιο, το ουγγρικό κοινοβούλιο ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία την κατάργηση κάθε διδασκαλίας που σχετίζεται με την «ομοφυλοφιλία και την αλλαγή φύλου» από τα δημόσια σχολεία, συσχετίζοντας τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ και τη σχετική εκπαίδευση με την παιδεραστία και την ολοκληρωτική πολιτιστική πολιτική. Τέλη Μαΐου, Δανοί βουλευτές ενέκριναν ένα ψήφισμα κατά του «υπερβολικού ακτιβισμού» σε ακαδημαϊκά ερευνητικά περιβάλλοντα, περιλαμβάνοντας τις σπουδές φύλου, τις θεωρίες περί φυλής, τις μετααποικιακές και μεταναστευτικές σπουδές στη λίστα των ενόχων. Τον Δεκέμβριο του 2020, το ανώτατο δικαστήριο της Ρουμανίας απέρριψε έναν νόμο που θα απαγόρευε τη διδασκαλία των «θεωριών έμφυλης ταυτότητας», αλλά η συζήτηση εκεί μαίνεται. Στην Πολωνία, τρανσφοβικοί που θέλουν να καθαρίσουν την Πολωνία από τις διαβρωτικές πολιτιστικές επιρροές των ΗΠΑ και της Αγγλίας κήρυξαν μια σειρά από χώρους «ελεύθερους από τρανς άτομα». Η αποχώρηση της Τουρκίας από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης τον Μάρτιο προκάλεσε ρίγη στην ΕΕ, καθώς μία από τις κύριες ενστάσεις της ήταν οι ρυθμίσεις περί προστασίας των γυναικών και των παιδιών από τη βία, και το «πρόβλημα» αυτό συνδέθηκε ρητά με την ξένη λέξη «gender».

Οι επιθέσεις στη λεγόμενη «έμφυλη ιδεολογία» έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια σε όλο τον κόσμο, κυριαρχώντας στη δημόσια συζήτηση που πυροδοτείται από ηλεκτρονικά δίκτυα και υποστηρίζεται από μεγάλες δεξιές καθολικές και ευαγγελικές οργανώσεις. Αν και δεν συμπίπτουν σε όλα μεταξύ τους, οι ομάδες αυτές συμφωνούν ότι η παραδοσιακή οικογένεια δέχεται επίθεση, ότι τα παιδιά στην τάξη δασκαλεύονται πώς να γίνουν ομοφυλόφιλοι και ότι το «κοινωνικό φύλο» είναι μια επικίνδυνη, αν όχι διαβολική, ιδεολογία που απειλεί να καταστρέψει οικογένειες, τοπικές κουλτούρες., τον πολιτισμό, ακόμα και τον ίδιο τον «άνθρωπο» [man].

Δεν είναι εύκολο να ανασυγκροτήσει κανείς πλήρως τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί το κίνημα κατά της έμφυλης ιδεολογίας, διότι δεν αντέχουν σε στοιχειώδη έλεγχο συνέπειας ή συνοχής. Μαζεύουν και εξαπολύουν εμπρηστικούς ισχυρισμούς για να κατανικήσουν αυτό που θεωρούν ως «έμφυλη ιδεολογία» ή «σπουδές φύλου» με οποιοδήποτε ρητορικό μέσο. Για παράδειγμα, αντιτίθενται στο «κοινωνικό φύλο» επειδή υποτίθεται ότι αρνείται το βιολογικό φύλο ή επειδή υπονομεύει τον φυσικό ή θεϊκό χαρακτήρα της ετεροκανονικής οικογένειας. Φοβούνται ότι οι άνδρες θα χάσουν την κυρίαρχη θέση τους ή θα απαξιωθούν ανεπανόρθωτα αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με βάση το φύλο. Πιστεύουν ότι τα παιδιά καθοδηγούνται να αλλάξουν φύλο, στρατολογούνται ενεργά από γκέι και τρανς άτομα ή πιέζονται να δηλώσουν ότι είναι ομοφυλόφιλοι σε εκπαιδευτικά περιβάλλοντα όπου κάθε ανοιχτός λόγος για το φύλο εμφανίζεται γελοιογραφικά ως μια μορφή κατήχησης. Και ανησυχούν ότι, σν κάτι που ονομάζεται «φύλο» γίνει κοινωνικά αποδεκτό, θα εξαπολυθεί στη γη μια πλημμύρα σεξουαλικών διαστροφών όπως η κτηνοβασία και η παιδεραστία.

Το κίνημα αυτό είναι εθνικιστικό, τρανσφοβικό, μισογυνιστικό και ομοφοβικό, αλλά ο κύριος στόχος του είναι να ανατρέψει την προοδευτική νομοθεσία που κατέκτησαν τις τελευταίες δεκαετίες τόσο από ΛΟΑΤΚΙ όσο και από φεμινιστικά κινήματα. Πράγματι, όταν όλοι αυτοί επιτίθενται στο «φύλο» αντιτίθενται στην αναπαραγωγική ελευθερία των γυναικών και στα δικαιώματα των μονογονέων· αντιτίθενται στην προστασία των γυναικών κατά του βιασμού και της ενδοοικογενειακής βίας· και αρνούνται τα νομικά και κοινωνικά δικαιώματα των τρανς ατόμων μαζί με μια πλήρη σειρά νομικών και θεσμικών εγγυήσεων απέναντι σε έμφυλες διακρίσεις, καταναγκαστικούς ψυχιατρικούς εγκλεισμούς, βάναυση σωματική παρενόχληση και φόνους. Όλη αυτή η ζέση ενισχύθηκε σε μια εποχή πανδημίας κατά την οποία η ενδοοικογενειακή κακοποίηση έχει εκτοξευθεί στα ύψη και τα queer και τρανς παιδιά έχουν στερηθεί τους χώρους όπου μπορούσαν να μαζεύονται σε κοινότητες που υποστηρίζουν τη ζωή.

Είναι αρκετά εύκολο να ξεμασκαρέψουμε και ακόμη να γελοιοποιήσουμε πολλούς από τους ισχυρισμούς που διατυπώνονται κατά των σπουδών φύλου ή της έμφυλης ταυτότητας, καθώς βασίζονται σε ισχνές καρικατούρες και συχνά αγγίζουν τα όρια του εξωφρενικού. Αν έχει σημασία (και ας ελπίσουμε ότι έχει ακόμα), δεν υπάρχει μία ενιαία έννοια του κοινωνικού φύλου, οι δε σπουδές φύλου είναι ένα σύνθετο και εσωτερικά ποικιλόμορφο πεδίο που περιλαμβάνει ευρύ φάσμα μελετητών. Δεν αρνείται το βιολογικό φύλο, αλλά τείνει να θέτει το ερώτημα πώς αυτό εδραιώνεται, μέσα από ποια ιατρικά και νομικά πλαίσια, πώς άλλαξε με την πάροδο του χρόνου και τι διαφορά παράγει στην κοινωνική οργάνωση του κόσμου μας η αποσύνδεση του φύλου που έχει οριστεί κατά τη γέννηση από τη ζωή που ακολουθεί, ας πούμε σε ζητήματα δουλειάς και αγάπης.

Γενικά πιστεύουμε ότι η απόδοση του φύλου γίνεται μια φορά. Έχει όμως κανείς σκεφτεί ότι μπορεί να είναι μια διαδικασία πολύπλοκη και αναθεωρήσιμη, αναστρέψιμη έγκαιρα για εκείνους στους οποίους το φύλο έχει δοθεί λάθος; Το να υποστηρίζεις κάτι τέτοιο δεν σημαίνει να παίρνεις θέση ενάντια στην επιστήμη, αλλά απλώς να ερωτάς πώς η επιστήμη και ο νόμος εισέρχονται στην κοινωνική ρύθμιση της ταυτότητας. «Μα υπάρχουν δύο φύλα!». Γενικά, ναι, αλλά ακόμη και τα ιδανικά του διμορφισμού που διέπουν τις καθημερινές μας αντιλήψεις για το βιολογικό φύλο αμφισβητούνται από πολλές απόψεις από την επιστήμη καθώς και από το κίνημα των διεμφυλικών, το οποίο έχει δείξει πόσο ενοχλητική και συνεπακόλουθη μπορεί να είναι η απόδοση ενός φύλου.

Το να θέτεις ερωτήματα σχετικά με το κοινωνικό φύλο, δηλαδή πώς η κοινωνία οργανώνεται σύμφωνα με το φύλο και με ποιες συνέπειες για την κατανόηση των σωμάτων, της βιωμένης εμπειρίας, της στενής συναναστροφής και της ηδονής, σημαίνει να συμμετέχεις σε μια μορφή ανοιχτής αναζήτησης και έρευνας, αμφισβητώντας τις δογματικές κοινωνικές θέσεις που επιδιώκουν να σταματήσουν και να αντιστρέψουν χειραφετητικές αλλαγές. Κι όμως, οι «σπουδές φύλου» επικρίνονται ως «δόγμα» από όσους φαντάζονται ότι βρίσκονται από τη μεριά της «κριτικής».

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε επί μακρόν εξηγώντας τις διάφορες μεθοδολογίες και ανταλλαγές στο πλαίσιο των σπουδών φύλου, την πολυπλοκότητα της θεωρίας και την αναγνώριση που έχει λάβει ως δυναμικό πεδίο σπουδών σε όλο τον κόσμο. Αλλά αυτό έχει ως προϋπόθεση μια δέσμευση από την πλευρά του αναγνώστη και του ακροατή στις αρχές της εκπαίδευσης. Απ’ τη στιγμή που οι περισσότεροι από αυτούς τους αντιπάλους αρνούνται να διαβάσουν οποιοδήποτε υλικό θα μπορούσε να έρχεται σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις τους ή επιλέγουν ό,τι τους βολεύει από πολύπλοκα κείμενα για να υποστηρίξουν μια καρικατούρα, πώς πρέπει να προχωρήσουμε;

Άλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι η ίδια η έννοια του «κοινωνικού φύλου» αποτελεί επίθεση κατά του Χριστιανισμού (ή, σε ορισμένες χώρες, κατά του παραδοσιακού Ισλάμ) και κατηγορούν τους υποστηρικτές του «κοινωνικού φύλου» ότι κάνουν διακρίσεις κατά των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Κι όμως, το σημαντικό πεδίο των έμφυλων θρησκευτικών σπουδών δείχνει ότι οι εχθροί δεν έρχονται απ’ έξω και ότι ο δογματισμός βρίσκεται στη μεριά των τιμητών.

Για το αντιδραστικό αυτό κίνημα, ο όρος «φύλο» προσελκύει, συμπυκνώνει και ηλεκτρίζει ένα ποικίλο σύνολο από κοινωνικά και οικονομικά άγχη που παράγονται από την αύξηση της οικονομικής επισφάλειας υπό νεοφιλελεύθερα καθεστώτα, την εντεινόμενη κοινωνική ανισότητα και το λοκ ντάουν της πανδημίας. Πολλοί, υπό την επήρεια φόβων για κατάρρευση των υποδομών, αντιμεταναστευτικό θυμό και, στην Ευρώπη, του φόβου μήπως χαθεί η ιερότητα της ετεροκανονικής οικογένειας, της εθνικής ταυτότητας και της λευκής υπεροχής, επιμένουν ότι για όλα αυτά φταίνε οι καταστροφικές δυνάμεις των έμφυλων και των μετααποικιακών σπουδών και της κριτικής θεωρίας περί φυλών. Όταν λοιπόν εμφανίζουν το gender σαν ξένη εισβολή, οι ομάδες αυτές αποκαλύπτουν ξεκάθαρα ότι αυτό που τους απασχολεί είναι η κατασκευή του έθνους. Το έθνος για το οποίο αγωνίζονται είναι χτισμένο πάνω στην κυριαρχία των λευκών, στην ετεροκανονική οικογένεια και στην άμυνα απέναντι σε κάθε κριτική αμφισβήτηση κανόνων οι οποίοι έχουν σαφώς περιορίσει τις ελευθερίες και έχουν θέσει σε κίνδυνο τις ζωές τόσο πολλών ανθρώπων.

Η εξαφάνιση των κοινωνικών υπηρεσιών υπό τον νεοφιλελευθερισμό δημιουργεί πιέσεις στην παραδοσιακή οικογένεια να παρέχει εργασία φροντίδας, όπως πολύ σωστά έχουν υποστηρίξει πολλές φεμινίστριες. Με τη σειρά της, η οχύρωση των πατριαρχικών κανόνων εντός της οικογένειας και του κράτους έχει γίνει, για κάποιους, επιτακτική ανάγκη μπροστά στις αποδεκατισμένες κοινωνικές υπηρεσίες, το απλήρωτο χρέος και το χαμένο εισόδημα. Σε αυτό το πλαίσιο άγχους και φόβου το «gender» απεικονίζεται ως μια καταστροφική δύναμη, μια ξένη επιρροή που διεισδύει στο πολιτικό σώμα και αποσταθεροποιεί την παραδοσιακή οικογένεια.

Πράγματι, το gender αντιπροσωπεύει, ή συνδέεται με, κάθε είδους φανταστικές «παρεισφρήσεις» στο εθνικό σώμα –μετανάστες, εισαγωγές, διαταραχή της τοπικής οικονομίας μέσω των επιπτώσεων της παγκοσμιοποίησης. Έτσι, το «gender» γίνεται ένα φάντασμα, που μερικές φορές προσδιορίζεται ως ο ίδιος ο «διάβολος», μια καθαρή δύναμη καταστροφής που απειλεί τη δημιουργία του Θεού (και όχι, ας πούμε, η κλιματική αλλαγή, που θα ήταν ένας πολύ πιο εύλογος υποψήφιος). Ένα τέτοιο φάντασμα καταστροφικής ισχύος μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο μέσα από απελπισμένες καταφυγές στον εθνικισμό, τον αντιδιανοουμενισμό, τη λογοκρισία, τις απελάσεις και κλείσιμο των συνόρων. Ένας λόγος, λοιπόν, που χρειαζόμαστε τις σπουδές φύλου περισσότερο από ποτέ είναι για να κατανοήσουμε αυτό το αντιδραστικό κίνημα.

Το κίνημα κατά της έμφυλης ιδεολογίας περνά τα σύνορα, συνδέοντας οργανώσεις στη Λατινική Αμερική, την Ευρώπη, την Αφρική και την Ανατολική Ασία. Η αντίθεση στο gender εκφράζεται από διαφορετικές κυβερνήσεις όπως η Γαλλία του Μακρόν και η Πολωνία του Ντούντα, κυκλοφορεί σε δεξιά κόμματα στην Ιταλία, εμφανίζονται σε μεγάλες εκλογικές πλατφόρμες στην Κόστα Ρίκα και την Κολομβία, διακηρύσσεται θορυβωδώς από τον Μπολσονάρο στη Βραζιλία και είναι υπεύθυνη για το κλείσιμο εδρών για τις σπουδές φύλου σε πολλά μέρη, με πιο διαβόητο το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης το 2017 πριν μεταφερθεί στη Βιέννη.

Στη Γερμανία και σε ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη, η «εμφυλοφροσύνη» [genderism] παρομοιάζεται με τον «κομμουνισμό» ή τον «ολοκληρωτισμό». Στην Πολωνία, πάνω από εκατό περιφέρειες έχουν αυτοανακηρυχθεί «ζώνες αντι-ΛΟΑΤΚΙ», ποινικοποιώντας την ανοιχτή δημόσια ζωή για όποιον θεωρείται ότι ανήκει σε αυτές τις κατηγορίες, αναγκάζοντας νέους ανθρώπους να καταφύγουν στην εξορία ή την παρανομία. Την αντιδραστική αυτή φλόγα αναζωπυρώνει και το Βατικανό, το οποίο έχει ανακηρύξει την «έμφυλη ιδεολογία» «διαβολική», χαρακτηρίζοντάς την ως μια μορφή «αποικιακού ιμπεριαλισμού» που προέρχεται από τον Βορρά και προκαλεί φόβους για την «ενθάρρυνση» της «έμφυλης ιδεολογίας» στα σχολεία.

Σύμφωνα με την Agnieszka Graff, συγγραφέα, μαζί με την Elzbieta Korolczuk, του Anti-Gender Politics in the Populist Moment, στα δίκτυα που ενισχύουν και διακινούν την αντι- gender άποψη περιλαμβάνονται η Διεθνής Οργάνωση για την Οικογένεια, η οποία επαίρεται ότι στα συνέδριά της και στο διαδίκτυο την παρακολουθούν χιλιάδες άνθρωποι. Η πλατφόρμα CitizenGo, που ιδρύθηκε στην Ισπανία, κινητοποιεί ανθρώπους ενάντια σε διαλέξεις, εκθέσεις και πολιτικούς υποψηφίους που υπερασπίζονται τα δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ. Ισχυρίζονται ότι έχουν περισσότερους από 9 εκατομμύρια ακόλουθους, έτοιμους να κινητοποιηθούν στη στιγμή (κινητοποιήθηκαν εναντίον μου στη Βραζιλία το 2018 όταν ένα εξαγριωμένο πλήθος έκαψε το ομοίωμα που «μου έμοιαζε» έξω από τον χώρο όπου επρόκειτο να μιλήσω). Μια τρίτη οργάνωση είναι η Agenda Europe, που περιλαμβάνει πάνω από 100 οργανώσεις και θεωρεί τους γάμους ομοφυλοφίλων, τα δικαιώματα των τρανς, την αναπαραγωγική ελευθερία και την αντίθεση προς τις διακρίσεις εις βάρος ΛΟΑΤΚΙ ως επιθέσεις στο χριστιανισμό.

Τα κινήματα κατά του gender είναι τάσεις όχι απλώς αντιδραστικές αλλά φασιστικές, από εκείνες που υποστηρίζουν ολοένα και πιο αυταρχικές κυβερνήσεις. Η ασυνέπεια των επιχειρημάτων τους, η ρητορικές τους αναφορές σε «ίσες ευκαιρίες» και γενικά ο επιλεκτικός τους δανεισμός από στρατηγικές τόσο της αριστεράς όσο και της δεξιάς, παράγουν έναν λόγο μπερδεμένο για κάποιους, γοητευτικό για άλλους. Είναι όμως τυπικά φασιστικά κινήματα που διαστρεβλώνουν την ορθολογικότητα για να εξυπηρετήσει υπερεθνικιστικούς στόχους.

Επιμένουν ότι το gender είναι ένα ιμπεριαλιστικό κατασκεύασμα, ότι είναι μια «ιδεολογία» που τώρα επιβάλλεται στους τοπικούς πολιτισμούς του παγκόσμιου νότου, αντλώντας παραπλανητικά από τη γλώσσα της θεολογίας της απελευθέρωσης και της απο-αποικιακής ρητορικής. Ή, όπως υποστηρίζει η δεξιά ιταλική ομάδα Pro Vita, το gender εντείνει τις κοινωνικές επιπτώσεις του καπιταλισμού, ενώ η παραδοσιακή ετεροκανονική οικογένεια είναι το τελευταίο ανάχωμα ενάντια στην κοινωνική αποσύνθεση και τον ανομικό ατομικισμό. Όλα αυτά φαίνεται να απορρέουν από την ίδια την ύπαρξη των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, τις οικογένειές τους, τους γάμους, τις ιδιωτικές τους σχέσεις και τους τρόπους ζωής έξω από την παραδοσιακή οικογένεια, από τα δικαιώματά τους στη δημόσια ύπαρξή τους. Απορρέει επίσης από φεμινιστικές νομικές αξιώσεις για αναπαραγωγική ελευθερία, φεμινιστικά αιτήματα για τερματισμό της σεξουαλικής βίας καθώς και των οικονομικών και κοινωνικών διακρίσεων κατά των γυναικών.

Ταυτόχρονα, οι αντίπαλοι του gender ψάχνουν καταφυγή στη Βίβλο για να υπερασπιστούν τις απόψεις τους περί φυσικής ιεραρχίας μεταξύ ανδρών και γυναικών και τις διακριτές αξίες του αρσενικού και του θηλυκού (παρόλο που οι προοδευτικοί θεολόγοι έχουν επισημάνει ότι αυτές βασίζονται σε συζητήσιμες αναγνώσεις των βιβλικών κειμένων). Εξομοιώνοντας τη Βίβλο με τη διδασκαλία του φυσικού νόμου, ισχυρίζονται ότι το φύλο που έχει αποδοθεί τον καθένα είναι θεία θέληση, υπονοώντας ότι οι σύγχρονοι βιολόγοι και οι γιατροί είναι περιέργως στην υπηρεσία της θεολογίας του 13ου αιώνα.

Δεν έχει σημασία αν οι χρωμοσωμικές και ενδοκρινολογικές διαφορές περιπλέκουν τον δυισμό του φύλου και ότι η απόδοση φύλου μπορεί να αναθεωρηθεί. Οι συνήγοροι του αντι- gender ισχυρίζονται ότι οι φορείς της «έμφυλης ιδεολογίας» αρνούνται τις υλικές διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά ο υλισμός τους γρήγορα μετατρέπεται στον ισχυρισμό ότι τα δύο φύλα είναι άχρονα «αντικειμενικά δεδομένα». Το αντι-gender κίνημα δεν είναι μια συντηρητική θέση με ένα σαφές σύνολο αρχών. Όχι: ως φασιστική τάση, κινητοποιεί μια σειρά από ρητορικές στρατηγικές από όλο το πολιτικό φάσμα για να μεγιστοποιήσει τον φόβο της παρείσφρησης και της καταστροφής που προέρχεται από ένα ποικίλο σύνολο οικονομικών και κοινωνικών δυνάμεων. Δεν επιδιώκει τη συνέπεια, γιατί η ασυνέπειά του είναι μέρος της ισχύος του.

Στη γνωστή του λίστα με τα στοιχεία του φασισμού, ο Ουμπέρτο Έκο γράφει ότι «το φασιστικό παιχνίδι μπορεί να παιχτεί με πολλές μορφές», γιατί ο φασισμός είναι «ένα κολάζ… μια κυψέλη αντιφάσεων». Πραγματικά, αυτό περιγράφει τέλεια την αντι-gender ιδεολογία σήμερα. Είναι μια αντιδραστική παρακίνηση, μια εμπρηστική δέσμη αντιφατικών και ασυνάρτητων ισχυρισμών και κατηγοριών. Τρέφονται από την ίδια την αστάθεια που υπόσχονται να περιορίσουν, και ο δικός τους λόγος παράγει περισσότερο χάος. Μέσα από ένα κύμα αντικρουόμενων και τερατολογικών ισχυρισμών, επινοούν έναν κόσμο πολλαπλών επικείμενων απειλών για να υποστηρίξουν την αυταρχική διακυβέρνηση και τη λογοκρισία.

Αυτή η μορφή φασισμού εκδηλώνει αστάθεια ακόμη και όταν προσπαθεί να αποκρούσει την «αποσταθεροποίηση» της κοινωνικής τάξης που επιφέρει η προοδευτική πολιτική. Η αντίθεση στο «gender» συχνά συγχωνεύεται με αντιμεταναστευτική οργή και φόβο, γι’ αυτό και συχνά, σε χριστιανικά πλαίσια, συγχωνεύεται με την ισλαμοφοβία. Οι μετανάστες, επίσης, αναπαρίστανται ως «δύναμη διείσδυσης» και αναμεμειγμένοι σε «εγκληματικές» πράξεις, ακόμη και όταν ασκούν τα δικαιώματά τους προς διέλευση βάσει του διεθνούς δικαίου. Στο φαντασιακό των υποστηρικτών της αντι-gender ιδεολογίας, το «φύλο» είναι κάτι σαν ένας ανεπιθύμητος μετανάστης, ένα εισερχόμενο στίγμα, αλλά και, ταυτόχρονα, ένας ολοκληρωτικός αποικιοκράτης που πρέπει να αποβληθεί. Η ιδεολογία αυτή αναμιγνύει δεξιούς και αριστερούς λόγους κατά βούληση.

Ως φασιστική τάση, το αντι-έμφυλο κίνημα ενθαρρύνει τις κρατικές εξουσίες να παρεμβαίνουν σε πανεπιστημιακά προγράμματα, να λογοκρίνουν καλλιτεχνικά και τηλεοπτικά προγράμματα, να απαγορεύουν στα τρανς να ασκήσουν τα νόμιμα δικαιώματά τους, να απαγορεύουν σε άτομα ΛΟΑΤΚΙ την είσοδο σε δημόσιους χώρους, να υπονομεύουν την αναπαραγωγική ελευθερία και τον αγώνα κατά της βίας που πλήττει γυναίκες, παιδιά και ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Απειλεί βία εναντίον μεταναστών και άλλων «δαιμονικών δυνάμεων» που η καταστολή ή η επαναπροώθησή τους θα αποκαταστήσει την απειλούμενη εθνική τάξη.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι παράλογο οι «κριτικές απέναντι στο κοινωνικό φύλο» φεμινίστριες να συμμαχούν με αντιδραστικές δυνάμεις στοχοποιώντας τρανς, μη δυικά και genderqueer άτομα. Ας γίνουμε όλες πραγματικά κριτικές τώρα, γιατί δεν είναι ώρα οποιοσδήποτε από τους στόχους αυτού του κινήματος να στραφεί εναντίον άλλων. Η ώρα της αντιφασιστικής αλληλεγγύης είναι τώρα.

*Η Judith Butler είναι Αμερικανίδα φιλόσοφος, η οποία έχει συμβάλει στα πεδία του φεμινισμού, της Queer θεωρίας, της πολιτικής φιλοσοφίας και της ηθικής. Είναι καθηγήτρια στο τμήμα Ρητορικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ

Μετάφραση (και επιλογή τίτλου) Α.Γ.

Πηγή:nomadicuniversality

Join the sexolution: Για συμμετοχή στο sexpositive.gr κάνε κλικ εδώ

Ερωτική τέχνη: Αριάδνη, ή οι περιπέτειες της αγνότητας

Ερωτική τέχνη: Αριάδνη, ή οι περιπέτειες της αγνότητας 1000 1305 positiv

Ερωτική τέχνη: Αριάδνη, ή οι περιπέτειες της αγνότητας

Το κόμικ με τίτλο “η Αριάδνη, ή οι περιπέτειες της αγνότητας” της Naomi Frissson, όπως και η συνέχεια της “Αριάδνη & Διόνυσος”, είναι μια queer ερωτική ιστορία ενηλικίωσης εμπνευσμένη από την αρχαία μυθολογία και την τέχνη του 19ου αιώνα. Η ατμόσφαιρα και η αισθητική του κόμικ σε υποβάλουν σε μια αίσθηση ονείρου που είναι διάχυτη σε όλο το έργο. Στοιχεία από τη μυθολογία αποτελούν απλά την αφορμή για να μας εισάγουν σε ένα αισθησιακό σύμπαν. Τα χρώματα και οι συνδυασμοί τους παίζουν σημαντικό ρόλο στο κόμικ. Πρόκειται για μια queer ματιά στην ερωτική τέχνη που εστιάζει στην απόλαυση της Αριάδνης και τις ερωτικές της περιπέτειες με ποικίλα άτομα πέρα από κυρίαρχα πρότυπα για τον ερωτισμό και τα φύλα.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο του έργου είναι ο ρόλος που παίζει η φύση σε αυτό. Η φύση δεν αποτελεί απλά το περιβάλλον μέσα στο οποίο ξετυλίγονται οι ιστορίες. Πρόκειται για ένα ζωντανό οργανισμό ο οποίος προσφέρει και δέχεται ερωτική απόλαυση. Συμμετέχει έτσι ενεργά στην εξέλιξη της ιστορίας, συμβάλλοντας στη δημιουργία μιας εκστατικής γιορτής όπου όλες οι φαντασιώσεις γίνονται πραγματικότητα. Δημιουργείται ένας κόσμος όπου όλα γίνονται ένα.

Με αυτόν τον τρόπο αμφισβητείται η κυρίαρχη αφήγηση για τα φύλα, τη σεξουαλικότητα, τους μύθους, την πνευματικότητα και τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Σε αυτήν την ιστορία τίποτα δεν διαμεσολαβείται από το ανδρικό βλέμμα. Η αθωότητα και η αισθησιακότητα βαδίζουν χέρι χέρι στον αντίποδα της πατριαρχικής οπτικής που επικρατεί στη mainstream πορνογραφία. Η σχέση των ανθρώπων μεταξύ τους , με το ιερό στοιχείο αλλά και με το φυσικό κόσμο δεν είναι μια εργαλειακή σχέση εκμετάλλευσης και ιεραρχίας αλλά μια σχέση εγγύτητας, αμοιβαιότητας και συναπόλαυσης. Δεν υπάρχει απόσταση ανάμεσα στα άτομα, τις θεότητες και τη φύση μόνο μια ενότητα μέσα από την οποία ξεπροβάλουν οι διάφορες πτυχές του ίδιου πράγματος.

*Το Naomi Frisson (They/She) είναι εικονογράφος και queer comic artist που ζει στην Αθήνα.

https://www.facebook.com/naomifrissonart

https://www.instagram.com/naomi_frisson/

http://linktree.com/naomifrisson

Από τις 21-27/2 συνδιοργάνώνει στο κοινωνικό και πολιτιστικό κέντρο Lalava (Κομνηνών 39, Νεάπολη Εξαρχείων) τo “what makes you wet?”, μια έκθεση ερωτικής τέχνης με έργα από διάφορα μέσα (εικονογράφηση, βίντεο, φωτογραφία κλπ) και ποικιλόμορφες οπτικές

Join the sexolution: Για συμμετοχή στο sexpositive.gr κάνε κλικ εδώ

Τι έχω μάθει μια βδομάδα με μακρύ μωβ νύχι

Τι έχω μάθει μια βδομάδα με μακρύ μωβ νύχι 1538 2048 positiv
Συράκος-Ιωάννης Κεσέν*
τι έχω μάθει μια βδομάδα με μακρύ μωβ νύχι:
ότι δεν μπορώ να καθαρίσω ένα μανταρίνι
ότι δεν μπορώ να δέσω τα κορδόνια μου
ότι δεν μπορώ να δέσω εν γένει πράγματα
ότι δεν μπορώ να στρίψω ένα τσιγάρο
ότι δεν μπορώ να ψάξω στις τσέπες μου
ότι δεν μπορώ να ασχοληθώ με την κηπουρική
ότι δεν μπορώ να ανοίξω ένα αναψυκτικό
ότι δεν μπορώ μπορώ να κάνω άπειρα πολλά πράγματα που ήμουν συνηθισμένο να κάνω
αλλά είδα πως:
μπορώ να βγάλω πιο εύκολα υγρά μαντηλάκια από την συσκευασία
μπορώ να τραβήξω ένα λαστιχάκι
μπορώ να ξύνω το κεφάλι ή την πλάτη μου και το ξύσιμο να πιάνει τόπο
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΩ
Έπειτα, φορώντας σε ένα σις αντρικό σώμα μακριά μώβ νύχια, διαπιστώνω με το σώμα μου, που κυκλοφορεί μες στην πόλη, δυστυχώς μίσος αρκετό σε κάτι τόσο διαφορετικό (?)
άπειρα βλέμματα, βλέμματα κακίας, βλέμματα αποστροφής, βλέμματα περιέργειας.
συνοδοί σκύλων που μέχρι χθες άφηναν τα σκυλάκια τους να παίξουν με το δικό μου, όταν έβλεπαν από το λουρί που κρατούσα ότι προβάλλει νύχι μωβ μακρύ “έλα, έλα να φύγουμε” έλεγαν
κύριος άνω των 60 ετών σε κατάστημα ψιλικών όταν πήγα να τον πληρώσω με κάρτα, μού ζήτησε να της βάλει αντισηπτικό γιατί δεν ξέρει τι αρρώστιες έχω όπως, χωρίς αιδώ, μου είπε. Σηκώθηκα και έφυγα.
μια κυρία με ρώτησε δειλά δειλά στην Φωκίωνος Νέγρη αν τα βράδια ασχολούμαι με την σεξεργασία (σαφώς δεν το είπε έτσι) και πως βρίσκω πελάτες αφού εχω μούσι και φαίνομαι να έχω τρίχες γενικά.
άλλη μια κυρία στο γυμναστήριο μού είπε ότι τα χέρια μου τής θυμίζουν λυκάνθρωπο.
ΑΛΛΑ
μια άλλη κυρία με σταμάτησε με τον σκύλο και με ρώτησε “είναι ακρυλικό ή τζελ” ενώ “πολύ σέξυ οι άντρες με νύχια” πρόσθεσε, και μετά πιάσαμε κουβέντα για τις διακρίσεις στην Ελλάδα.
Η καλή μου δασκάλα Αντί Ηπορτασου απλά τα είδε και μου είπε “γαμάτα” και αυτό ήταν από μόνο του αρκετό να μου δώσει θάρρος.
Περίπτερο, Πλατεία Κυψέλης, Σάββατο βράδυ, πάω να πάρω τσιγάρα, μού λείπουν εικοσι σεντς, το περίπτερο δεν παίρνει κάρτα, πάω να φύγω και ακούω μια φωνή “φίλη, γαμάτο νύχι” και απαντώ “είσαι θεά” και εκείνος (εν τέλει) μού λέει “όχι ακριβώς. Το θεός το γουστάρω καλύτερα” και αγαπηθήκαμε πιωμένα και τα δυο στην πλατεία -μού εδωσε και εικοσι σεντς για τα τσιγάρα.
Και το σπουδαιότερο: ενώ η μάνα μου τα είδε, και σοκαρίστηκε κάπως στην αρχή, ωστόσο δεν τσακωθήκαμε, αλλά τα βρήκαμε στον ΦΕΜΙΝΙΣΜΟ και πως λυτρωνόμαστε σ’ αυτόν απ’ τα τραύματά μας. Μάνα, με κάνεις περήφανο και μ’ αφήνεις ενίοτε με το στόμα, να ξέρεις, ανοικτό.
το καλύτερο που άκουσα από μια ψυχή ήταν το “με τέτοια δαχτυλάκια λουκανικάκια που έχεις μού θύμησες τα δάχτυλα της μακαρίτισσας Σπεράντζας Βρανά”. Και μ’ αυτό πολύ γούσταρα γιατί η Σπεράντζα είναι ίνδαλμά μου κι αρτίστα τεράστια.
έτσι κι εγώ σας αφιερώνω το εξαιρετικό “Μάμπο Μπραζιλέρο” της Σπεράντζας, προσυπογράφοντας με αυτά τα ωραία μεν, ψεύτικα εξτένσιον νύχια δε, στο:
ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΠΟΙ@ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΥΒΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ Τ@
* O Συράκος-Ιωάννης Κεσέν είναι ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και πρώην ιερέας. Ακολουθήστε τον στο κανάλι του στο YouTube Religion Recovery κάνοντας κλικ εδώ
Join the sexolution: Για συμμετοχή στο sexpositive.gr κάνε κλικ εδώ

 

Έχεις νιώσει ποτέ…;

Έχεις νιώσει ποτέ…; 640 427 positiv

Έχεις νιώσει ποτέ…;

Γεωργία Κουτή *

Έχεις νιώσει ποτέ να επεμβαίνουν στην προσωπικότητα σου..; Έχεις νιώσει ποτέ να επεμβαίνουν στο σώμα σου παρά την θέληση σου; Είμαι σίγουρη ότι αρκετοί από εσάς θα ταυτιστείτε! Έχεις νιώσει ποτέ να ξαπλώνεις γεμάτος φόβο σε κρεβάτι χειρουργείου; Ας είμαστε ειλικρινείς… όλοι έχουμε φοβηθεί στο κρεβάτι ενός χειρουργείου! Και τώρα πάμε σε κάτι λίγο πιο shocking.. Έχεις νιώσει ποτέ να παρεμβαίνουν στο σώμα σου χωρίς την συγκατάθεση σου ενώ μετράς αντίστροφα από το δέκα μέχρι να επιδράσει η νάρκωση στο σώμα σου, ενώ υπάρχουν γύρω σου άτομα που κρατούν νυστέρια στα χέρια τους; Έχεις νιώσει ποτέ πως είναι να είσαι ίντερσεξ;

Οι ίντερσεξ άνθρωποι γεννιούνται με διαφοροποιήσεις ως προς τα χαρακτηριστικά φύλου είτε είναι σε επίπεδο χρωμοσωμικό, είτε έχει να κάνει με τον σχηματισμό των γονάδων (εσωτερικά και εξωτερικά αναπαραγωγικά όργανα) είτε με το επίπεδο έκκρισης ορμονών, είτε πρόκειται για έναν συνδυασμό των προαναφερόμενων. Οι ιντερσεξ άνθρωποι διεθνώς υποβάλλονται σε μη ιατρικά κατεπείγουσες, αλλά αισθητικές χειρουργικές επεμβάσεις προκειμένου να τροποποιήσουν τα αναπαραγωγικά τους όργανα. Για να γίνω λίγο πιο κατανοητή: φαντάσου από την στιγμή που γεννιέσαι να υποβάλλεσαι σε χειρουργεία κλειτοριδεκτομής. Αυτό που γίνεται ως έθιμο στην Αιθιοπία; Σου έχω νέα. Το κάνουν σε πολλές χώρες του κόσμου!!!

Φαντάσου να τροποποιούν το πέος σου επειδή η ουρήθρα είναι σε τέτοια θέση που απλά θα πρέπει να κατουράς καθιστός. Ε και τι έγινε δηλαδή αν κατουράς καθιστός; Ίσα ίσα που εσύ που κατουράς όρθιος, έχεις κατουρήσει τόσα στενά του ιστορικό κέντρου της Αθήνας, που μετανιώνουμε μόνο που έτυχε να ήταν ο δρόμος μας από εκεί και αναγκαστήκαμε να περάσουμε! Φαντάσου επίσης αυτό το χειρουργείο να σου έχει προκαλέσει ακράτεια, στείρωση ή απώλεια της σεξουαλικής αίσθησης. Φαντάσου να σου αφαιρούν αναπαραγωγικά όργανα ΧΩΡΙΣ την συναίνεση σου. Φαντάσου, να σου αφαιρούν τους εσωτερικούς σου όρχεις και στην πορεία να νοσείς από οστεοπενία. Γιατί ΜΑΝΤΕΨΕ! Οι όρχεις δεν παράγουν μόνο τεστοστερόνη, αλλά και άλλες ορμόνες που συμβάλλουν στην υγεία των οστών!

Φαντάσου επίσης να έχουν γίνει όλα αυτά και άλλα πολλά στο σώμα σου σε τόσο μικρή ηλικία που δεν συμφώνησες καν! Και δεν τα θυμάσαι! Αλλά έρχεται μια μέρα που τα μαθαίνεις όλα τυχαία. Ας είμαστε ειλικρινείς, όλα κάποια στιγμή αποκαλύπτονται! Φαντάσου ακόμα να σου έχουν πει ψέματα για όλα αυτά και μετέπειτα να μεγαλώνεις με ένα φύλο που δεν ταυτίζεσαι! Φαντάσου ακόμα να μεγαλώνεις με πολύ μεγάλο στίγμα και ντροπή γιατί η ιατρική κοινότητα σε ονομάζει “διαταραχή”. Φαντάσου λοιπόν όλα αυτά την στιγμή που τα Ηνωμένα Έθνη ονομάζουν αυτά τα χειρουργεία βασανιστήρια, κάνοντας λόγο για κατάφωρη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καλώντας τα κράτη να απαγορεύσουν τις μη κατεπείγουσες ιατρικές επεμβάσεις, οι οποίες είναι ΜΗ αναστρέψιμες. Και φαντάσου όλα αυτά να συνέβησαν ενώ τα αναπαραγωγικά σου όργανα ήταν απολύτως υγιή, απλά δεν ταίριαζαν με τα κοινωνικά και ιατρικά στεγανά.

Ξέρεις τώρα… αυτά τα στερεότυπα που αναπαράγονται διαρκώς και ο καθένας ανοίγει το στόμα του, πετάει την μαλακιάρα του και όποιον πάρει ο χάρος! Και φαντάσου τώρα μετά από όλα αυτά να έρθει και κανά ηλίθιο που θα σε ρωτάει για τα γεννητικά σου όργανα. Σοβαρά τώρα; Γιατί να σε νοιάζει πως είναι τα γεννητικά όργανα του άλλου ή της άλλης; Ποιο είναι το πρόβλημα σου;

Για πες μου τώρα, τα φανταστικές όλα αυτά;

Εμένα με έπιασε ένας κόμπος στο στομάχι!

Εσένα…;

* Η Γεωργία Κουτή είναι ally-member στην Intersex Greece- Ελληνική κοινότητα Ιντερσεξ, μιας Intersex-led συλλογικότητας που αγωνίζεται για την ορατότητα και τα δικαιώματα των ίντερσεξ ανθρώπων.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα: https://intersexgreece.org.gr/

Join the sexolution: Για συμμετοχή στο sexpositive.gr κάνε κλικ εδώ

 

 

“It’s not that complicated”

“It’s not that complicated” 1280 1280 positiv

*Της Μαργαρίτας Παραδείση

 

«Α πα πα, δεν τα μπορώ εγώ αυτά τα μπλεγμένα.» μου είπε μια φίλη ένα βράδυ κάποιου Μάη συζητώντας γύρω από την πολυσυντροφικότητα.

Και κάπως έτσι προέκυψε ένα κόμικ!

Το “It’s not that complicated” είναι ένα αυτοεκδομένο zine που προσπαθεί να ξεφύγει από τις στερεοτυπικές αναπαράστασεις της πολυσυντροφικότητας και να ρίξει μια αντιπροσωπευτικότερη και πιο συμπεριληπτική ματιά.

Δέκα χαρακτήρες διαφόρων ηλικιών και ιδιοσυγκρασιών, μια πρίζα χιούμορ, και 3 κούπες κουηρίλας – γιατί υπήρχε σε απόθεμα – είναι τα συστατικά του κόμικ.

Πώς να το παραγγείλεις; Στέλνοντας προσωπικό μήνυμα εδώ: https://www.facebook.com/margarita.paradissi/ είτε εδώ: https://www.instagram.com/margaritaparadissi/