σεξουαλικός διαφωτισμός

  • positiv
  • No Comments

Όλοι μια μέρα γνωρίζουν κάποιον… ή μήπως όχι; – H σατανική δύναμη της Ερωτοκανονικότητας
Όλοι μια μέρα γνωρίζουν κάποιον… ή μήπως όχι; – H σατανική δύναμη της Ερωτοκανονικότητας 640 959 positiv

«Μια μέρα θα γνωρίσεις και εσύ το κατάλληλο άτομο.» Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι όλοι μια μέρα θα γνωρίσουμε το «κατάλληλο άτομο» με τόση βεβαιότητα που θα δικαιολογούνταν μόνο εάν παίζαμε σε rom-com. Μας είναι πολιτισμικά αδιανόητο να συλλάβουμε το ενδεχόμενο κάποιος να μην ερωτευτεί ποτέ στη ζωή του. Αν κάποιος δεν ερωτευτεί ποτέ στη ζωή του, τότε τα ενδεχόμενα που είμαστε σε θέση να σκεφτούμε είναι τα εξής: 1) δεν έδωσε αρκετές ευκαιρίες, 2) παραήταν εγωιστής και ιδιότροπος, 3) παραήταν ντροπαλός, 4) είχε πληγωθεί βαθιά στο παρελθόν, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αγαπήσει, 5) κάτι άλλο κατά προτίμηση ελαφρώς αρρωστημένο. Το να είναι κανείς single αντιμετωπίζεται λες και είναι άρρωστος ή άνεργος χωρίς τη θέλησή του: πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση που καλό θα ήταν να αλλάξει το συντομότερο δυνατόν, προκειμένου το άτομο να έχει μια πλήρη και ευτυχισμένη ζωή. Δεν νοείται πλήρης και ευτυχισμένη ζωή χωρίς μια σοβαρή μακροχρόνια σχέση. Για την ακρίβεια, δεν νοείται καν ζωή χωρίς σοβαρή και μακροχρόνια σχέση. Το ότι όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν ιδανικά να βρίσκονται σε μία ρομαντική σχέση θεωρείται αυτονόητο, αφού κανείς δεν πρόκειται να σε ρωτήσει αν σε ενδιαφέρουν οι ρομαντικές σχέσεις ή όχι. Θα είναι σίγουρος ότι σε ενδιαφέρουν χωρίς καν να το έχετε συζητήσει. Τι συμβαίνει όμως αν είσαι aromantic; Τι συμβαίνει αν δεν βιώνεις ρομαντική έλξη; Τι συμβαίνει, δηλαδή, αν ο τρόπος με τον οποίο σχετίζεσαι με τους ανθρώπους δεν είναι ποτέ ρομαντικός; Τι συμβαίνει αν υπάρχεις με έναν τρόπο που κανένας από τους γύρω σου δεν αντιλαμβάνεται και δεν μπορεί να φανταστεί;

Photo by Keira Burton on Pexels.com

 

Βασικοί ορισμοί: Aromantic & Alloromantic

Ας υπενθυμίσουμε, για αρχή, δύο σημαντικούς ορισμούς:

Ως Αρομαντικά (Aromantic ή Aro εν συντομία) αυτοπροσδιορίζονται τα άτομα τα οποία δεν βιώνουν ρομαντική έλξη προς άλλα άτομα (δηλαδή δεν ερωτεύονται άλλους ανθρώπους).

Αντίθετα, τα άτομα τα οποία βιώνουν ρομαντική έλξη προς άλλα άτομα τα ονομάζουμε alloromantic (δηλαδή τους περισσότερους ανθρώπους).

Να σημειωθεί εδώ ότι μπορεί κάποιος να βρίσκεται μεταξύ aromantic και alloromantic: να ανήκει δηλαδή στο αρομαντικό φάσμα. Κάποιος που ανήκει στο αρομαντικό φάσμα μπορεί να ερωτεύεται πολύ σπάνια ή υπό πολύ συγκεκριμένες συνθήκες (βλ. grayromanticism, demiromanticism, κ.α.).

Αφού τώρα ξέρουμε τι είναι ο αρομαντισμός, πάμε να δούμε πώς μπορεί να μοιάζει το να είσαι αρομάντικ στη σύγχρονη Ελλάδα (και όχι μόνο)!

Photo by Pixabay on Pexels.com

 

Ερωτοκανονικότητα, Ετεροκανονικότητα, Αλλοκανονικότητα: Οι μεγάλοι δυνάστες

Αν θέλουμε να κατανοήσουμε πόσο αποξενωτικός μπορεί να είναι ο κόσμος για τα aromantic άτομα, μια ιδιαίτερα χρήσιμη έννοια είναι το Amatonormativity – θα το μεταφράσω «Ερωτοκανονικότητα». Αυτό που όλοι πρέπει να παντρευτούμε μέχρι τα 32 μας, αυτό που πρέπει να είμαστε σε σχέση για να είμαστε ολοκληρωμένα, αυτό που όλοι παντρεύονται στο τέλος μιας ταινίας/σειράς με ΑΣΧΕΤΟΥΣ χαρακτήρες με τους οποίους δεν υπήρχε ποτέ ΚΑΜΙΑ ΧΗΜΕΙΑ. Αυτά (και πολλά άλλα) συνιστούν την Ερωτοκανονικότητα.

Ο όρος Ερωτοκανονικότητα (Amatonormativity) δημιουργήθηκε από την φιλόσοφο Elizabeth Brake στο έργο της Minimizing Marriage, με στόχο να περιγράψει:

την γενικευμένη πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι σε μία αποκλειστική, ρομαντική, μακροχρόνια σχέση και ότι όλοι επιδιώκουν μια τέτοια σχέση.

(Πηγή: https://elizabethbrake.com/amatonormativity/)

Αν δεν είσαι aromantic, ίσως να σου είναι ευκολότερο να κατανοήσεις τη σατανική δύναμη της Ερωτοκανονικότητας εάν την παραλληλίσεις με μια δύναμη που σου είναι πιο οικεία.

Στο παρελθόν, είχαμε μιλήσει για την Ετεροκανονικότητα (Heteronormativity), αυτή την τάση να εκφραζόμαστε λες και όλοι είναι στρέιτ, προβάλλοντας συνειδητά ή υποσυνείδητα την ομοφυλοφιλική έλξη και τις ομόφυλες σχέσεις ως λιγότερο καλές και λιγότερο φυσιολογικές από την ετεροφυλοφιλική έλξη και τις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις. Είχαμε πει πως η Ετεροκανονικότητα βλάπτει λεσβίες, γκέι, μπάι, πανσέξουαλ, queer, ασέξουαλ και aromantic άτομα, αφού τα περιθωριοποιεί, τα καθιστά αόρατα και τα εμποδίζει από το να νιώσουν αποδεκτά. Μπορεί ακόμη να τα δυσκολέψει να συνειδητοποιήσουν τον σεξουαλικό/ρομαντικό τους προσανατολισμό και να τα οδηγήσει να προσπαθούν για χρόνια να ζήσουν μία «στρέιτ» (ή άλλη) ζωή, αφού οποιοδήποτε άλλο ενδεχόμενο έχει καταστεί αόρατο από την κυριαρχία της ετεροκανονικότητας στην κοινωνία.

Ειδικότερα όσον αφορά τα ασέξουαλ άτομα, αυτά πλήττονται και από την Αλλοκανονικότητα. Αντιγράφω εδώ τον ορισμό της Αλλοκανονικότητας από το Μίνι Λεξικό:

Αλλοκανονικότητα (Allonormativity): Η Αλλοκανονικότητα είναι η λανθασμένη πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι βιώνουν σεξουαλική έλξη, ότι όλοι είναι allosexual. Αυτή η διαδεδομένη πεποίθηση μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τα ασέξουαλ άτομα και τα άτομα που ανήκουν στο φάσμα της ασεξουαλικότητας, αφού: 1) τα αποτρέπει από το να κατανοήσουν τον εαυτό τους, 2) τα αποτρέπει από το να αποδεχτούν τον εαυτό τους, 3) τα αποτρέπει από το να ζήσουν σε έναν κόσμο όπου ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός θεωρείται φυσιολογικός, υγιής και αποδεκτός. Για περισσότερα, βλ. εδώ.

Αν έχεις ήδη κατά νου πώς η Ετεροκανονικότητα και η Αλλοκανονικότητα λειτουργούν περιοριστικά και καταπιεστικά, μπορείς μήπως να φανταστείς κάποιους τρόπους με τους οποίους η Ερωτοκανονικότητα πληγώνει aromantic αλλά και alloromantic άτομα; Πάρε δύο λεπτά για να στοχαστείς και μετά συνέχισε να διαβάζεις!

Photo by Alexander Grey on Pexels.com

 

Πώς μπορεί να μοιάζει η Ερωτοκανονικότητα;

Στοχάστηκες; Πάμε, λοιπόν!

  1. Το να μην έχεις σχέση είναι ένδειξη αποτυχίας ή ανικανότητας. Έχεις νιώσει ποτέ αποτυχημένος/η/ο επειδή είσαι σινγκλ; Δεν υπάρχει κανένας λόγος! Κι όμως, αν το έχεις νιώσει, τότε να ξέρεις ότι φταίει η Ερωτοκανονικότητα! Ιδιαίτερα αν είσαι «χρόνια σίνγκλ», τότε ενδεχομένως να το έχεις βιώσει ως κάποια ένδειξη ότι δεν αξίζεις, ότι κάτι σου λείπει ή ότι κάτι δεν πάει καλά με εσένα! Δεν σε αδικώ – η κοινωνία μάς βομβαρδίζει με τέτοιου είδους μηνύματα σε κάθε ευκαιρία! Ειδικά μάλιστα αν πλησιάζεις εκεί κοντά στα τριάντα, η πίεση να βρεις το άλλο σου μισό και να νοικοκυρευτείς μια ώρα αρχύτερα είναι πραγματική! Οι γύρω σου ενδεχομένως βλέπουν το ότι είσαι αδέσμευτος/η/ο σαν μία προσωρινή, προβληματική κατάσταση: ενδεχομένως προσπαθούν να σε παρηγορήσουν ή να σε προξενέψουν, δίχως όμως να σε έχουν ρωτήσει αν εσένα σου προκαλεί πρόβλημα το να μην είσαι σε ρομαντική σχέση.
  2. Συχνά η ταυτότητα και οι εμπειρίες των αρομαντικών ατόμων αντιμετωπίζονται με δυσπιστία, αμφισβήτηση και έλλειψη σεβασμού. Το να κάνεις coming out ως aromantic συχνά συνοδεύεται από αμφισβητήσεις παντός τύπου. «Μα πώς ξέρεις ότι δεν έχεις γνωρίσει ακόμα το κατάλληλο άτομο;» «Μα πρέπει να προσπαθήσεις κι άλλο!» «Μπα, μάλλον θα έχεις πληγωθεί στο παρελθόν!» «Κάποια στιγμή θα ωριμάσεις και θα αλλάξεις μυαλά!» Όπως αφήνει να εννοηθεί και ο ορισμός της Elizabeth Brake για την Ερωτοκανονικότητα, η πεποίθηση ότι ΟΛΟΙ θέλουν μια ρομαντική σχέση και ότι αυτό είναι το φυσικό και το φυσιολογικό για ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους μάς αποτρέπει σοβαρά από το να αφουγκραστούμε και να κατανοήσουμε άτομα που βιώνουν τον κόσμο με έναν διαφορετικό τρόπο.
  3. Τα αρομαντικά άτομα φαντάζουν καταδικασμένα να μην ευτυχήσουν ποτέ. Ένιωσες λύπηση όταν έμαθες για την ύπαρξη των αρομαντικών ατόμων; Σου είναι δύσκολο να φανταστείς πώς μπορούν να ζήσουν μια ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη ζωή; Είσαι αρομαντικός/ή/ό και δεν έχεις ιδέα πώς μπορεί να μοιάζει η ευτυχία για εσένα; Η Ερωτοκανονικότητα μάς έχει μάθει να σκεφτόμαστε έτσι.
  4. Οι ρομαντικές σχέσεις προβάλλονται συχνά ως σημαντικότερες από τις φιλίες. Στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο υπάρχει μια νοερή ιεραρχία σχέσεων, και οι ρομαντικές σχέσεις συνήθως μπαίνουν στην κορυφή. Όλοι έχουμε πει κάτι του στυλ «Δεν υπάρχει κάτι παραπάνω μεταξύ μας, είμαστε μόνο φίλοι/είμαστε απλά φίλοι». Τι πάει να πει «μόνο»; Είναι η φιλία κάτι το ασήμαντο και το μικρό; Γιατί η φιλική σχέση να γίνεται αντιληπτή ως κάτι κατώτερο και λιγότερο σημαντικό από μία ερωτική σχέση; Μια φιλική σχέση είναι διαφορετική από μια ρομαντική, αλλά γιατί να είναι η μία εγγενώς ανώτερη από την άλλη;
  5. Οι (ετερόφυλες) μονογαμικές ρομαντικές σχέσεις είναι θεσμικά αναγνωρισμένες και κατοχυρωμένες (μέσω του θεσμού του γάμου). Ως αποτέλεσμα, χαίρουν αναγνώρισης και προνομίων που λείπουν από άλλες μορφές σχέσεων (π.χ. πλατωνικές, πολυσυντροφικές).
  6. Οι άνθρωποι μπαίνουν ή μένουν σε ρομαντικές σχέσεις που δεν τους υπηρετούν, μπροστά στο φόβο της μοναξιάς ή του κοινωνικού στίγματος. Υπάρχει αυτή η γενικευμένη αίσθηση ότι κάποιος/α/ο που δεν είναι σε ρομαντική σχέση δεν είναι ακριβώς «ολοκληρωμένος/η/ο». Η πεποίθηση αυτή πιέζει ορισμένα άτομα να κάνουν σχέση με όποιον να ‘ναι, χωρίς να πάρουν τον χρόνο τους και να σκεφτούν τι θέλουν. Ακόμη, υπάρχουν άνθρωποι που μένουν σε προβληματικές, κακοποιητικές ή γενικώς όχι ευτυχισμένες σχέσεις ή γάμους για πολύ παραπάνω από ό,τι χρειάζεται.
  7. Οι πολυσυντροφικές σχέσεις αντιμετωπίζονται με καχυποψία, αν όχι με αμφισβήτηση. «Μα αγαπιέστε στ’ αλήθεια;» «Άμα δεν υπάρχει αποκλειστικότητα, τότε δεν υπάρχει αγάπη.» Η επιδίωξη σχέσεων που απέχουν από το αποκλειστικό μονογαμικό πρότυπο δεν είναι πολλές φορές κοινωνικά αποδεκτή, με αποτέλεσμα το στίγμα και την περιθωριοποίηση των πολυσυντροφικών ατόμων.
  8. Οι άνθρωποι δεν παροτρύνονται να αναρωτηθούν αν θέλουν στ’ αλήθεια να συνάψουν ρομαντικές σχέσεις ή, αν ναι, πώς θα ήθελαν αυτές να μοιάζουν. Οι ρομαντικές σχέσεις συνήθως προβάλλονται με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Οι άνθρωποι δεν σκέφτονται στ’ αλήθεια τι θέλουν – απλά ακολουθούν το διαδεδομένο social script. (βλ. και τον όρο relationship escalator) Το social script είναι τόσο διαδεδομένο που δεν έχουν όλοι την ελευθερία να αναρωτηθούν: θέλω πραγματικά να κάνω παιδιά; Μου ταιριάζει το να συγκατοικήσω με τον ρομαντικό μου σύντροφο; Μου ταιριάζει η μονογαμία;
Photo by cottonbro studio on Pexels.com

 

Συνοψίζοντας

Στο παρόν άρθρο, μιλήσαμε για την Ερωτοκανονικότητα και για την επίδραση που αυτή έχει τόσο σε aromantic όσο και σε alloromantic άτομα. Είδαμε πως η Ερωτοκανονικότητα πλήττει κυρίως άτομα που προσεγγίζουν τις ρομαντικές σχέσεις με έναν μη συμβατικό τρόπο:

  1. είτε επειδή θέλουν να έχουν πολυσυντροφικές σχέσεις (polyamory) ή οποιαδήποτε μορφή ηθικής μη μονογαμίας (ethical non monogamy), αναρχία σχέσεων (relationship anarchy), πολλούς σεξουαλικούς συντρόφους χωρίς απαραίτητα να είναι και ρομαντικοί σύντροφοι (με αποτέλεσμα τα άτομα αυτά να γίνονται αντιληπτά ως μη σοβαροί, ανώριμοι άνθρωποι ή άνθρωποι που φοβούνται τη δέσμευση),
  2. είτε επειδή τα άτομα αυτά δεν έχουν σχέση (μπορεί μάλιστα να θέλουν να είναι σε σχέση, αλλά να μην τους βγαίνει),
  3. είτε επειδή δεν ενδιαφέρονται για τις ρομαντικές σχέσεις σε μεγάλο βαθμό,
  4. είτε επειδή είναι aromantic ή ανήκουν στο φάσμα του αρομαντισμού, με αποτέλεσμα να καλούνται να βρουν το δικό τους μονοπάτι γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις, την αναζήτηση της «ευτυχίας» και τις κοινωνικές πιέσεις.

Η Ερωτοκανονικότητα μας επηρεάζει όλους – άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο. Είτε είμαστε στο στόχαστρό της, όμως, είτε όχι, θα τολμήσω να πω πως όλοι μα ΟΛΟΙ σκεφτόμαστε ερωτοκανονικά. Ναι. Και εγώ. Και εσύ. Ενστικτωδώς. Υποσυνείδητα. Βλέπουμε τα παντρεμένα άτομα ως πιο ευτυχισμένα και κατασταλαγμένα από τα μη παντρεμένα. Λυπόμαστε το άτομο που έχει να κάνει σχέση εδώ και χρόνια. Θέλει συνειδητή προσπάθεια για να αποβάλλουμε από το μυαλό μας το ερωτοκανονικό φίλτρο με το οποίο έχουμε μάθει να βλέπουμε τον κόσμο. Θέλει συνειδητή προσπάθεια για να αντιστρέψουμε την πλύση εγκεφάλου που δεχόμαστε όλη μας τη ζωή. Όμως πρέπει να γίνει αυτή η προσπάθεια! Είναι σημαντικό, τόσο για να είμαστε εμείς καλά με τον εαυτό μας, όσο και για να είμαστε σε θέση να στηρίξουμε ουσιαστικότερα τους γύρω μας!

Όταν σταμάτησα να θέτω την ύπαρξη ρομαντικής σχέσης στη ζωή μου ως κριτήριο για την ευτυχία, τότε απλά… χαλάρωσα. Έμαθα να αποδέχομαι τον εαυτό μου χωρίς σχέση. Έμαθα να αποδέχομαι τη ζωή μου χωρίς σχέση. Έμαθα να περνάω καλά χωρίς σχέση. Δεν υπάρχει τίποτα το εγγενώς δυστυχές στο να μην έχεις σχέση. Κι όμως, είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθούμε μια ζωή ως «ολοκληρωμένη» όταν δεν υπάρχει σε αυτήν ένα «άλλο μισό». Μου πήρε μήνες, αν όχι χρόνια, μέχρι να νιώσω αρκετά καλά με την αρομαντική μου ταυτότητα. Το πρόβλημα δεν ήταν ότι πήγαινα κόντρα στη φύση μου, όταν άρχισα να αυτοπροσδιορίζομαι ως aromantic. Αλλά πήγαινα κόντρα σε όλα όσα η κοινωνία μού είχε μάθει να σκέφτομαι και να επιζητώ όσον αφορά τις ρομαντικές σχέσεις.

Την επόμενη φορά, θα μιλήσουμε για πράγματα που μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να αποδεχτούμε τον αρομαντισμό μας και να συμφιλιωθούμε με τον ρομαντικό μας προσανατολισμό (για όσα από μας δυσκολευόμαστε). Μέχρι τότε, πες μας πώς η ερωτοκανονικότητα έχει επηρεάσει τη δική σου ζωή!

Χαίρομαι πολύ που είσαι εδώ. Ελπίζω να πήρες κάτι χρήσιμο από το παρόν άρθρο!

 

 

 

 

Photo by Marcus Wu00f6ckel on Pexels.com

 

 

 

 

Σημείωση για τον όρο Amatonormativity στα ελληνικά: Η πρώτη μου σκέψη για το πώς να μεταφράσω τον όρο Amatonormativity στα ελληνικά ήταν να χρησιμοποιήσω την λέξη Ερωτοκανονικότητα. Λίγο προτού δημοσιεύσω το άρθρο, έκανα ορισμένα γκουγκλαρίσματα, από τα οποία ανακάλυψα τα εξής:

  1. Την ίδια ιδέα με εμένα είχε και η blogger AsexualAtheistFeminist το 2015! Μοιράζομαι εδώ την εξαιρετική δημοσίευσή της για την Ερωτοκανονικότητα στα ελληνικά: https://asexualatheistfeminist.wordpress.com/2015/08/23/%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%8c%ce%b2%ce%bb%ce%b7%ce%bc%ce%ac-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%8c%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b1-%ce%b5%cf%81%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%bd/
  2. Εναλλακτικά, ορισμένοι έχουν αποδώσει τον όρο ως «Συντροφοκανονικότητα».

 

 

Photo by Pixabay on Pexels.com

 

 

 

Πηγές – Περαιτέρω ανάγνωση:

Αρχική δημοσίευση: https://greekaroace.wordpress.com/2022/11/27/13-amatonormativity/

Ευχαριστούμε το greekaroace για την παραχώρηση του άρθρου.

Join the sexolution: Για συμμετοχή στο sexpositive.gr κάνε κλικ εδώ
  • positiv
  • No Comments

Sense8 και polyamorous αναπαραστάσεις
Sense8 και polyamorous αναπαραστάσεις 526 526 positiv
Στην τηλεοπτική σειρά Sense8 (2015-2018), οι, αδελφές και δημιουργοί του Matrix, Wachowski, σε συνεργασία με τον Straczynski, δημιούργησαν ένα μοναδικό σύμπαν, όπου οχτώ άγνωστοι με διαφορετικές καταγωγές, ιδεολογίες, πεποιθήσεις, θρησκείες, σεξουαλικότητες, και φύλα, ενώνονται με ένα είδος τηλεπαθητικών ικανοτήτων. Η ικανότητά τους αυτή τους επιτρέπει να βιώνουν κοινές εμπειρίες, σαν να βρίσκονται την ίδια στιγμή στο ίδιο ακριβώς σημείο. Καθένα από αυτά τα άτομα ζει τη δική του ζωή, και παλεύει με τους προσωπικούς του δαίμονες, ενώ ταυτόχρονα όλοι καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα κοινό εχθρό (Whisper), ο οποίος επιδιώκει την εξάλειψη των ανθρώπων με αυτήν την ικανότητα.
Ήδη από αυτήν την περιγραφή, γίνεται κατανοητό πως η σειρά, έκτος από τα έντονα στοιχεία περιπέτειας και επιστημονικής φαντασίας, έχει και έναν ιδιαίτερα ανθρωπολογικό χαρακτήρα. Αναδεικνύει τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινοί άνθρωποι, με διαφορετικούς χαρακτήρες και πολιτισμικά πλαίσια. Εξιστορεί, δηλαδή, τα βιώματα ανθρώπων με συμπεριληπτικό (ίσως συνάμα και ουτοπικό) τρόπο, προβάλλοντας έτσι και αναπαραστάσεις μη κανονιστικών χαρακτήρων/συνθηκών.
Ανάμεσα σε αυτές τις αναπαραστάσεις, εντοπίζεται και εκείνη των πολυσυντροφικών σχέσεων (polyamorous). Ως πολυσυντροφικότητα, ορίζεται ένα σχεσιακό μοντέλο ρομαντικών και/ή σεξουαλικών σχέσεων, με περισσότερα από ένα άτομα την ίδια στιγμή, εν γνώση όλων των εμπλεκόμενων μελών. Η σχέση μπορεί να συνάπτεται μεταξύ όλων των συντρόφων ή να υπάρχουν ανεξάρτητες διατομικές σχέσεις. Σε κάθε περίπτωση, οι σχέσεις στηρίζονται στην απόρριψη της κτητικότητας, στην ειλικρίνεια, στην αμοιβαιότητα, και στην συναισθηματική εγγύτητα. Το «μοντέλο» είναι ανεξάρτητο από το φύλο ή την σεξουαλικότητα του εκάστοτε ατόμου.
Στα πλαίσια της σειράς, τα ερωτικά συναισθήματα παρουσιάζονται ως κάτι αγνό και παντοδύναμο, ως κάτι που υπερνικά κάθε νόρμα και κάθε περιορισμό, όπως αυτόν της δυαδικής σχέσης. Δημιουργούνται σχέσεις μακριά από τα κανονιστικά πρότυπα των δυαδικών σχέσεων, οι οποίες χαρακτηρίζονται από έντονη κτητικότητα και αυστηρό ηθικό περιορισμό. Με τον τρόπο αυτό, και την περίπτωση των Kala, Wolfgang, και Rajan, για παράδειγμα, τα ψευδή διλήμματα “επιθυμία ή υποχρέωση” και “ερωτική ζωή γεμάτη εμπειρίες ή σταθερή σχέση” καταρρίπτονται. Η πολυσυντροφική σχέση εδώ δίνει μια “νέα” επιλογή, όπου η συναισθηματική και σωματική επιθυμία δεν χρειάζεται να περιοριστεί ή να καταπιαστεί, εφόσον φυσικά όλα τα μέλη της σχέσης είναι σύμφωνα.
Ταυτόχρονα, βλέπουμε πως στις πολυσυντροφικές σχέσεις το σεξ δεν αποτελεί αυτοσκοπό, παρόλο που επικρατεί συχνά αυτή η πεποίθηση. Τα πολυσυντροφικά άτομα έχουν ως στόχο την σύναψη σχέσεων με άλλα άτομα, για τα οποία αναπτύσσουν ερωτικά συναισθήματα (πιθανόν υπάρχει και σεξουαλική έλξη), και επιθυμούν να διατηρήσουν στην ζωή τους. Αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό και από την Τριγωνική Θεωρία του Έρωτα κατά Sternberg (Sternberg, 1986. Sternberg & Barnes, 1988). Σύμφωνα με την θεωρία, ο έρωτας δομείται από τρία στοιχεία: πάθος (φυσική έλξη, σεξουαλική επιθυμία και άλλες ανάγκες) , δέσμευση (αξιολόγηση των πρακτικών στοιχείων της σχέσης και μακροπρόθεσμη διατήρησή της) και εγγύτητα (στενή σχέση, μοίρασμα, αμοιβαιότητα), ο συνδυασμός των οποίων δημιουργεί εφτά δυναμικούς τύπους έρωτα:
Κεραυνοβόλος (πάθος +, δέσμευση -, εγγύτητα -)
Κενός (πάθος -, δέσμευση +, εγγύτητα -)
Απλή αρέσκεια (πάθος -, δέσμευση -, εγγύτητα +)
Άφρων (πάθος +, δέσμευση +, εγγύτητα -)
Ρομαντικός (πάθος +, δέσμευση -, εγγύτητα+)
Συντροφικός (πάθος -, δέσμευση +, εγγύτητα +)
Ολοκληρωμένος (πάθος +, δέσμευση +, εγγύτητα +)
Στο Sense8 αυτό μπορούμε να το δούμε στη σχέση των Lito, Hernando και Daniela.
Ο Lito και ο Hernado είναι ομόφυλο ζευγάρι που σχετίζονται με μια γυναίκα. Ο έρωτας τους με την Daniela παρουσιάζεται κυρίως Συντροφικός, καθώς στην αρχή θέλουν να την προστατέψουν από τον κακοποιητικό της πρώην. Η ίδια θέλει να τους στηρίξει σε κάθε τους νέο βήμα, κυρίως τον Lito, αφού ήρθε σε δύσκολη θέση μετά το αναγκαστικό coming out του. Παρόλο που σε ορισμένες στιγμές γίνεται έκδηλη και η σεξουαλική έλξη, τα στοιχεία της δέσμευσης και της εγγύτητας εμφανίζονται εντονότερα από αυτό του πάθους. Ταυτόχρονα, η σχέση μεταξύ των δύο ανδρών δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τίποτα άλλο πέρα από Ολοκληρωμένο έρωτα.
Εδώ γίνεται φανερό πως, παρά την διαφορετική χρονική σειρά δημιουργίας των σχέσεων, τα διαφορετικά κίνητρα και τον διαφορετικό τύπο του έρωτα, επικρατεί ισότητα σε αυτήν την σχέση. Η γνώμη της Daniela και του Hernado έχουν την ίδια βαρύτητα για τον Lito. Οι πράξεις του Hernado λαμβάνουν τον ίδιο ενθουσιασμό και από την Daniela. Τέλος, Η Daniela λαμβάνει την ίδια φροντίδα και από τους δύο άντρες.
Όπως είπαμε, το Sense8 ίσως προβάλει κάποιες καταστάσεις περισσότερο ουτοπικές, από ότι ισχύει στον αληθινό κόσμο πέρα από την οθόνη. Ωστόσο, αναδεικνύει με έναν μοναδικά ευφάνταστο και όμορφο τρόπο την δύναμη του έρωτα, και το πως ο ίδιος ως συναίσθημα δεν αναγνωρίζει κανέναν περιορισμό, όσο χαρακτηρίζεται από σεβασμό και αυθεντικότητα. Ή όπως είπε καλύτερα και ο Hernado:
“Love is like art. A force that come into our lives without any rules, expectations or limitations”
«Ο έρωτας είναι σαν την τέχνη. Είναι μια δύναμη που έρχεται στην ζωή μας χωρίς κανόνες, προσδοκίες ή περιορισμούς»
Πηγή: Φylis AUTh
Join the sexolution: Για συμμετοχή στο sexpositive.gr κάνε κλικ εδώ
  • positiv
  • No Comments

Πέρα από το πατριαρχικό βλέμμα: Το πορνό αλλιώς!
Πέρα από το πατριαρχικό βλέμμα: Το πορνό αλλιώς! 1600 1067 positiv

Βάνα Κράβαρη

Το προηγούμενο διάστημα το Ρομάντσο κατακλείστηκε από ανθρώπους πρόθυμους -μεταξύ άλλων- να καυλώσουν δημόσια, δίπλα σε άλλους θεατές των ταινιών που προβλήθηκαν στο Athens Porn Festival, “Σάτυροι και Μαινάδες”. Γράφω “μεταξύ άλλων” γιατί από φουρνιά ταινιών και δημιουργών που βρήκαν τη θέση τους στις προβολές του φεστιβάλ, έγινε σαφές πως το πορνό δεν (έχει σκοπό να) προκαλεί μόνο καύλα, αλλά είναι ικανό να δημιουργήσει συναισθήματα που κάποιος που έχει χάσει την επαφή με το πώς προχωράει πλέον η βιομηχανία, δεν μπορεί καν να φανταστεί.

Στα πλαίσια του φεστιβάλ παρακολούθησα το Input Error. Μια φουτουριστική μικρού μήκους ταινία, με 80s αναφορές και δυστοπικό χαρακτήρα, αν σκεφτείς πως σε αυτή, μια προνομιούχα γυναίκα, αφού κάνει unboxing το sex robot που έχει παραγγείλει, κάνει σεξ μαζί της, ως κυρίαρχο υποκείμενο -θα το έλεγε πρωτόγνωρο κάποιος που έχει χάσει την εξέλιξη της ταυτότητας των γυναικών ως πορνογραφικούς δρώντες. Το Input Error μου έδωσε δυο σημαντικές εμπειρίες: αφενός την παρακολούθηση μιας ταινίας πορνό για επαγγελματικούς λόγους (θα το έλεγα… “ιδιαίτερο), αφετέρου μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με το Iris Glitzer, που είναι το αόρατο χέρι πίσω από ένα μεγάλο κομμάτι της σκηνοθεσίας της cyberpunk ταινίας.

Αρχικά, πώς είσαι;  

Είμαι καλά. Διανύω μια πολύ δημιουργική περίοδο και αυτό το φθινόπωρο με βρήκε με μεγάλα αποθέματα ενέργειας και όρεξης.

Σε γνωρίσαμε στο Provocateur πριν ένα χρόνο, με την ιδιότητα του δημιουργού κόμικς. Από τότε μέχρι σήμερα τι έχει αλλάξει στη ζωή σου; 

Συμπληρώνοντας το δεύτερο χρόνο διαμονής μου στο Βερολίνο και με την πανδημία να κινείται σε διαχειρίσιμα πλέον επίπεδα, είχα την ευκαιρία να ξαναπάω σε εκθέσεις και σε φεστιβάλ, να εμπνευστώ, να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους τόσο από το χώρο των κόμικς όσο και από αυτόν του πορνό που θα μας απασχολήσει σήμερα και να συνεργαστώ με κάποιους από αυτούς. Δεν έχει αλλάξει ριζικά κάτι στη ζωή μου αλλά είμαι σε διαρκή κίνηση, μου αρέσει ο τρόπος που εξελίσσομαι διεκδικώντας το δικαίωμά μου στην ευτυχία και απολαμβάνω την πορεία.

Πες μας λίγα λόγια για “Satyrs and Maenads”, το porn festival της Αθήνας; Πώς «μπλέχτηκες» με αυτό; Και γενικότερα, στη βιομηχανία. 

Το “Σάτυροι και Μαινάδες” είναι φεστιβάλ καλλιτεχνικού πορνό που δημιούργησε το 2019 ο Μενέλας Σιαφάκας και που φέτος έλαβε χώρα για πρώτη φορά δια ζώσης φιλοξενούμενο στο Ρομάντσο. Το φεστιβάλ χωρίζεται σε θεματικές ενότητες με χαρακτηριστικά ονόματα εμπνευσμένα από την αρχαιότητα και τη μυθολογία. Έτσι έχουμε προγράμματα όπως Ευφροσύνη, για κεφάτες ταινίες μικρού μήκους, Προμηθέας, για bdsm, Σαπφώ για λεσβιακές, Γανυμήδης για γκέι, κλπ… Παράλληλα με τις προβολές ταινιών, το φεστιβάλ πλαισιώνουν εκθέσεις, ομιλίες, παρουσιάσεις, συναυλίες και πάρτι. Πρόκειται για ένα τετραήμερο που προσφέρει πάρα πολλά ερεθίσματα στο κοινό και απευθύνεται σε ανήσυχα και φιλομαθή πνεύματα. Με αφορμή την επιλογή δύο ταινιών μου και τη συμπερίληψή τους στο πρόγραμμα προβολών, κατέβηκα στην Αθήνα, παρακολούθησα εξαιρετικές ταινίες ποικίλων ειδών, ενώ γνώρισα από κοντά άλλες δημιουργούς, σκηνοθέτα και performers που επισκέπτονταν το φεστιβάλ.

Όσο για τη βιομηχανία, η δουλειά μου απέχει πολύ από τον πυρήνα της καθώς είναι κομμάτι μιας underground κίνησης. Μιας εναλλακτικής σκηνής πορνό κουήρ-φεμινιστικού χαρακτήρα που φιλοδοξεί να γεφυρώσει τον επαγγελματισμό με μια d.i.y. προσέγγιση. Θυμάμαι ακόμα πως την πρώτη φορά που είδα postporn (τα επεισόδια της συλλογής Urban Smut) συγκινήθηκα! Δεν ήξερα πως το πορνό μπορεί να προκαλέσει και άλλα συναισθήματα πέραν της καύλας -στην καλύτερη περίπτωση- ή της αποστροφής. Μετά από αυτή την πρώτη επαφή ανακάλυψα διεθνή φεστιβάλ καλλιτεχνικού/ποστ/φεμινιστικού πορνό που προσέφεραν το πρόγραμμά τους διαδικτυακά και μου ανοίχτηκε ένας νέος κόσμος. Λίγο καιρό μετά με ρώτησε ένα φιλενάδι αν θα ήθελα να βοηθήσω σε ένα γύρισμα και δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη προτείνοντας να αναλάβω χρέη set runner και catering. Εν τέλη βρέθηκα πέρα αυτών να αναλαμβάνω μεγάλο κομμάτι της σκηνοθεσίας, του μοντάζ και τους τίτλους.

[Ένα φεστιβά πορνό ταινιών] είναι μια πολύτιμη πηγή γνώσης που καταφέρνει μέσω του κινηματογράφου να διευρύνει την αντίληψή μας για τον κόσμο και για εμάς τα ίδια. Φυσικά προσφέρει και τη δυνατότητα να καυλώσουμε δημόσια, πράγμα όμορφο και απελευθερωτικό, αλλά με τρόπο πολύ διαφορετικό από αυτόν που έχουμε συνηθίσει.

Γιατί πιστεύεις πως είχε ανάγκη η πόλη ένα τέτοιο φεστιβάλ; Αν το πορνό «βγει» από τα σκοτεινά δωμάτια και την απόλυτη ιδιωτικότητα θα αντικατοπτρίσει το σεξ όπως είναι στην πραγματικότητα; 

Η σεξουαλικότητα είναι πολλά περισσότερα από το σεξ και αποτελεί κομβική πτυχή της ανθρώπινης ζωής. Επηρεάζει και επηρεάζεται από τις κοινωνίες στις οποίες ζούμε, την κουλτούρα στην οποία μεγαλώνουμε και την οποία συνδιαμορφώνουμε, τις πολιτικές αποφάσεις που παίρνονται εις όφελος ή εις βάρος ολόκληρων κοινωνικών ομάδων… Είναι απίστευτο το πώς εν έτει 2022 η συναίνεση συνεχίζει για πολύ κόσμο να είναι μια αφηρημένη έννοια με ασαφή χαρακτηριστικά ενώ μετράμε καθημερινά βιασμούς και γυναικοκτονίες. Ακούω συχνά κόσμο να σχολιάζει σε συζητήσεις γύρω από την έμφυλη βία πως “είναι θέμα έλλειψης παιδείας”, αναθέτοντας την ευθύνη στην οικογένεια και στο σχολείο και αγνοώντας πως ως ενήλικα άτομα με πρόσβαση στο διαδίκτυο δεν μπορούμε πλέον να χρησιμοποιούμε τη  δικαιολογία της “έλλειψης παιδείας” με την ίδια ευκολία. Πράγματι η έμφυλη βία είναι μεταξύ άλλων (αλλά όχι μόνο) ζήτημα παιδείας αλλά ένα κομμάτι μου αρνείται να πιστέψει πως σε ένα θέμα σχεδόν καθολικού ενδιαφέροντος όπως η σεξουαλικότητα πολύς κόσμος δεν έχει την περιέργεια να ψαχτεί λίγο παραπάνω.

Η Αθήνα είχε ανάγκη το Σάτυροι και Μαινάδες για πάρα πολλούς λόγους.  Ένα φεστιβάλ εναλλακτικού πορνό μας προσφέρει τη δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με θέματα που σπάνια προβάλλονται στα μ.μ.ε. δίνοντας το λόγο στους πρωταγωνιστές τους. Θέματα όπως η σεξεργασία, η λεσβιακή/τρανς/ίντερσεξ/μη δυαδική ορατότητα, το bdsm, η ζωή με HIV, η σεξουαλικότητα στην τρίτη ηλικία, το chemsex και πολλά άλλα. Πρόκειται για μια πολύτιμη πηγή γνώσης που καταφέρνει μέσω του κινηματογράφου να διευρύνει την αντίληψή μας για τον κόσμο και για εμάς τα ίδια. Φυσικά προσφέρει και τη δυνατότητα να καυλώσουμε δημόσια, πράγμα όμορφο και απελευθερωτικό, αλλά με τρόπο πολύ διαφορετικό από αυτόν που έχουμε συνηθίσει.

Όσο το πορνό αντιμετωπίζεται μονοδιάστατα, τόσο θα παραμένει ταμπού και θα περιορίζεται στην κλασική του σεξιστική και τετριμμένη μορφή, έρμαιο της πατριαρχικής ματιάς πάνω στην ανθρώπινη επιθυμία. Όσο περισσότερες εναλλακτικές φωνές δίνουν το στίγμα τους, τόσο το πορνό βγαίνει στο φως και γίνεται αντικείμενο άξιο συζήτησης και ανάλυσης. Όσο γίνονται φεστιβάλ που επανανοηματοδοτούν το πορνό από προϊόν-ταμπού σε ανθρώπινη δραστηριότητα, κλάδο εργασίας, μέσο καλλιτεχνικής και πολιτικής έκφρασης τόσο συμβάλουν στο δημόσιο διάλογο γύρω. Θέλω ωστόσο να σταθώ στο τελευταίο κομμάτι της ερώτησής σου γιατί απηχεί μία κοινή παρανόηση που αξίζει να αποσαφηνίσουμε. Ανάμεσα στα πολλά είδη (πορνό) ταινιών υπάρχει και το ντοκιμαντέρ. Το πορνό αυτό καθαυτό δεν είναι ντοκιμαντέρ και άρα ο ρόλος του δεν περιορίζεται στο να αντικατοπτρίσει το σεξ «όπως είναι». Το κλασικό πορνό, όπως το ξέρουμε, προσεγγίζει το σεξ ως κάτι κανονικό και αμετάλλακτο, ξέχωρο από την εξέλιξη της ανθρωπότητας και ανέπαφο από κοινωνικούς παράγοντες. Τις περισσότερες φορές στοχεύει στη ρύθμιση της σεξουαλικότητας και στην αποφόρτιση του σιζ αρσενικού θεατή. Το εναλλακτικό/φεμινιστικό/ποστ/καλλιτεχνικό πορνό αναγνωρίζει τη σεξουαλικότητα ως εργαλείο και τον εαυτό του ως μέσο έκφρασης που δεν αντλεί απλά έμπνευση από τη σεξουαλικότητα αλλά αλληλεπιδρά με αυτή και την επηρεάζει αντίστοιχα.

Στο “Input Error” η σεξουαλική της ικανοποίηση είναι στο επίκεντρο. Επίσης βλέπουμε να ακολουθούνται πρακτικές ασφαλέστερου σεξ (προφυλακτικό και γάντια μιας χρήσης) κάτι που δυστυχώς συχνά δε συμβαίνει στην καθημερινή ζωή καθώς αφενός δεν υπάρχει όση ενημέρωση θα έπρεπε και αφετέρου η όποια ενημέρωση είναι συχνά μονομερής εστιάζοντας στο ετεροκανονικό σεξ.

Τι έρχονται να προσθέσουν ταινίες σαν το δικό σου “Input Error” στη βιομηχανία;

Το “Input Error” είναι μία cyberpunk δυστοπία μικρού μήκους που φλερτάρει με την αισθητική των ταινιών επιστημονικής φαντασίας των 80s. Γυρίστηκε κάτω από αντίξοες συνθήκες, εν μέσω πανδημίας, lock down και απόλυτης μυστικότητας καθώς τα γυρίσματα απαγορεύονταν. Ο κοινωνικός αποκλεισμός, η υγειονομική κρίση και η διαρκής αίσθηση κινδύνου επηρέασαν πολύ το σενάριο της ταινίας. ‘Ενα ταξίδι στο έτος 20xx μας μεταφέρει στη ζωή της προνομιούχας Κίρα, η οποία μπορεί και αγοράζει τα πιο σύγχρονα, όμοια με ζωντανά, ρομπότ του σεξ. Η ταινία αντλεί έμπνευση από τις τεχνολογικές εξελίξεις της τελευταίας δεκαετίας και θέτει ερωτήματα γύρω από το μέλλον της σεξουαλικότητας αφήνοντάς τα ανοιχτά. Είναι τα ρομπότ η απάντηση στις βαθύτερες σεξουαλικές επιθυμίες μας, ή σημάδι της παρακμής της ανθρωπότητας; Μια σημαντική διαφορά από τη συντριπτική πλειοψηφία των πορνό ταινιών είναι ο ρόλος της πρωταγωνίστριας ως αυτόνομου υποκειμένου της σεξουαλικής περίπτυξης. Στο “Input Error” η σεξουαλική της ικανοποίηση είναι στο επίκεντρο. Επίσης βλέπουμε να ακολουθούνται πρακτικές ασφαλέστερου σεξ (προφυλακτικό και γάντια μιας χρήσης) κάτι που δυστυχώς συχνά δε συμβαίνει στην καθημερινή ζωή καθώς αφενός δεν υπάρχει όση ενημέρωση θα έπρεπε και αφετέρου η όποια ενημέρωση είναι συχνά μονομερής εστιάζοντας στο ετεροκανονικό σεξ

Το “Input Error” είναι κομμάτι μιας τριλογίας. Πες μας λίγα λόγια.  

Όταν ξεκίνησε το “Input Error” δεν είχαμε ιδέα ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι μεγαλύτερο. Ήταν η πρώτη δουλειά της συγκεκριμένης ομάδας και την προσεγγίσαμε χωρίς ιδιαίτερες προσδοκίες, πέραν του να περάσουμε καλά. Εν τέλει τόσο στο γύρισμα όσο και στην ποστ παραγωγή περάσαμε κάτι περισσότερο από καλά και ολοκληρώνοντας την ταινία άρχισε να οριστικοποιείται η ιδέα μιας τριλογίας γιατί θέλαμε να εξερευνήσουμε το δυστοπικό κόσμο που είχαμε μόλις ανοίξει. Στην παραγωγή της πρώτης ταινίας, το σενάριο ήταν προϊόν συλλογικής δουλειάς, έπειτα όμως βρεθήκαμε πολλά άτομα να δουλεύουμε σε πολλά πρότζεκτς παράλληλα και ελλείψει χρόνου αποφασίσαμε να μοιράσουμε τους ρόλους διαφορετικά. Για τη δεύτερη ταινία ανέλαβα εξ ολοκλήρου το σενάριο και τη σκηνοθεσία και αυτή τη χρονική περίοδο παρακολουθώ την πορεία του μοντάζ με πολύ σασπένς. Σε αυτή την ταινία γνωρίζουμε καινούριους χαρακτήρες όπως μια χάκερ, έναν σεξεργάτη και έναν αρχιμπάτσο. Μαθαίνουμε για τη δραστηριότητα μιας πολυεθνικής που κατασκευάζει ρομπότ του σεξ και σαμποτάρει επί δεκαετίες το σεξ μεταξύ των ανθρώπων ποινικοποιώντας τη σεξεργασία, προκειμένου να κάνει το προϊόν της απολύτως απαραίτητο. Μια ομάδα χάκερς και εργαζόμενων στο σεξ οργανώνει όμως την απάντησή της αθόρυβα δρώντας στο περιθώριο. Η ταινία αναμένεται να ολοκληρωθεί την άνοιξη του 2023 και να σταλεί σε φεστιβάλ πορνό.

Η flinta gaze στο πορνό δεν περιορίζεται στα κριτήρια επιλογής των ατόμων μπροστά από την κάμερα αλλά διαπερνά όλο τον κορμό της παραγωγής, φροντίζοντας το τεχνικό συνεργείο να μην ανδροκρατείται, προσλαμβάνοντας intimacy coordinator, σεβόμενη τις ψυχικές και σωματικές ανάγκες και τα όρια των πρωταγωνιστών και γενικότερα δουλεύοντας ηθικά.

Τελευταία, γίνεται πολύς λόγος για το female gaze στη βιομηχανία του πορνό. Μήπως χρειάζεται να καταδείξουμε με περισσότερη σαφήνεια τα σκοτεινά σημεία του male gaze ώστε να το αντιληφθούμε καλύτερα; Γιατί ξέρεις, όπως κάθε τι που αμφισβητεί και προσπαθεί να εκθρονίσει την πατριαρχία έρχεται με αντιδράσεις.  

Να σου πω την αλήθεια δε θέλω να εμβαθύνω ιδιαίτερα στο πόσο κακοποιητική, υποβιβαστική και μη βιώσιμη μπορεί να είναι η αντρική ματιά τόσο για όλα τα υπόλοιπα φύλα όσο και για τους ίδιους τους άντρες. Άμεσα ή έμμεσα βιώνουμε αρκετό σεξισμό και βία στην καθημερινή μας ζωή ώστε να αναγκαζόμαστε να τη σκεφτόμαστε διαρκώς και να κουβαλάμε το φορτίο της πατριαρχίας. Από την άλλη, αν σου μιλούσα για τη γυναικεία ματιά θα έβγαζα το εαυτό μου απ’ έξω, γιατί δεν είμαι γυναίκα. Προτιμώ να σου μιλήσω για την flinta gaze, τη ματιά των females/femmes, lesbians, intersex,non binary, trans και agender ατόμων.

Στην παραγωγή μιας ταινίας πορνό οφείλουμε να εξασφαλίζουμε ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον για όλους τους συντελεστές, χτίζοντας μια κουλτούρα επικοινωνίας και συναίνεσης ώστε αν κάτι πάει στραβά να νιώθουν όλα άνετα να μιλήσουν και να ακουστούν. Η flinta gaze στο πορνό δεν περιορίζεται στα κριτήρια επιλογής των ατόμων μπροστά από την κάμερα αλλά διαπερνά όλο τον κορμό της παραγωγής, φροντίζοντας το τεχνικό συνεργείο να μην ανδροκρατείται, προσλαμβάνοντας intimacy coordinator, σεβόμενη τις ψυχικές και σωματικές ανάγκες και τα όρια των πρωταγωνιστών και γενικότερα δουλεύοντας ηθικά. Επακόλουθο αυτής της προσέγγισης και φροντίδας είναι η flinta ματιά να περνά και στο τελικό προϊόν, προβάλλοντας σώματα που αποκλίνουν από τα στερεοτυπικά πρότυπα ομορφιάς, μεγαλύτερες ηλικίες χωρίς να τις φετιχοποιεί, σεξουαλικές πρακτικές που αποσκοπούν στην απόλαυση με όλες τις αισθήσεις, στιγμές ευαλωτότητας και aftercare, επικοινωνία μεταξύ των πρωταγωνιστών, μη ετεροκανονική κατανομή ρόλων και δυναμικών…

Φυσικά και επηρεάζεται η αισθητική μας από το πορνό, με τον ίδιο τρόπο που επηρεάζεται από ό,τι καταναλώνουμε, από ό,τι μας περιβάλλει και από ότι φέρουμε στον κόσμο.

Μέσα σε όλα όσα «ακούει» το πορνό τελευταία, είναι και πως αρχίζει να καθορίζει τη βασική μας αισθητική. Υπάρχει κομμάτι αλήθειας σε αυτό ή είναι ακόμα ένα μέσο εκτόνωσης σνομπισμού που κρύβει βαθύ πουριτανισμό; 

Φυσικά και επηρεάζεται η αισθητική μας από το πορνό, με τον ίδιο τρόπο που επηρεάζεται από ό,τι καταναλώνουμε, από ό,τι μας περιβάλλει και από ότι φέρουμε στον κόσμο. Η συλλογική και η προσωπική αισθητική μας επηρεάζει τις ταινίες που παράγουμε και εκείνες με τη σειρά τους επηρεάζουν την αισθητική μας. Ο κινηματογράφος είναι έτσι κι αλλιώς ο drag king των τεχνών, το μέσο με την αμεσότερη επιδραστικότητα. Για αυτόν ακριβώς το λόγο είναι σημαντικό να κάνουμε ταινίες που να αντιπροσωπεύουν τις ηθικές αξίες, τις ταυτότητες και την αισθητική μας.

Αλήθεια, υπάρχει συμπεριληπτικότητα στη βιομηχανία; Το λέω ορμώμενη από το γεγονός πως οι πρωταγωνιστές του “Input Error” είναι φιγούρες εντελώς διαφορετικές από ό,τι έρχεται στο μυαλό κάποιου στο άκουσμα της λέξης “porn movie”.  

Συμπεριληπτικότητα υπάρχει. Επειδή όμως ο κόσμος της βιομηχανίας είναι αχανής και σχεδόν αδύνατο να χαρτογραφηθεί, δε μπορώ να σου πω ακριβώς σε ποιο βαθμό. Προκύπτει και το ερώτημα τι ορίζουμε ως βιομηχανία πορνό. Ανήκουν τα ερασιτεχνικά βίντεο με την κάμερα του κινητού που φιλοξενούνται σε μεγάλες πλατφόρμες ηλεκτρονικής διανομής, και που καθένας μπορεί να τραβήξει, στη βιομηχανία; Ανήκουν οι εναλλακτικές ταινίες μηδαμινού ή ελάχιστου budget που δεν έχουν εισπρακτική αξία στη βιομηχανία; Το πορνό παρουσιάζει περισσότερες ομοιότητες απ’ ότι νομίζουμε με άλλα προϊόντα και ένα από αυτά είναι το κόστος του. Για τον περισσότερο κόσμο είναι ευνόητο πως δεν μπορούν να έχουν μεγάλες απαιτήσεις και προσδοκίες από ένα πολύ φθηνό προϊόν και πως αν θέλουν κάτι πιο ποιοτικό θα πρέπει να πληρώσουν την αντίστοιχη τιμή. Αντίστοιχα για να δει ταινίες στο σπίτι, πολύς κόσμος επιλέγει συνδρομητικά κανάλια και πλατφόρμες καταβάλοντας μηνιαία κάποιο χρηματικό ποσό.  Όταν γίνεται λόγος για το πορνό που καταναλώνουμε όμως, και δυστυχώς δε γίνεται αρκετός λόγος, ελάχιστοι άνθρωποι είναι έτοιμοι να πληρώσουν για να δουν ποιοτικό και ηθικό πορνό σε πλατφόρμες όπως η pinklabel, η bright desire ή η beautiful agony. Συμπεριληπτικότητα στη βιομηχανία λοιπόν υπάρχει αλλά για να συνεχίσει να υπάρχει χρειάζεται τη στήριξη των ανθρώπων που τη θεωρούν σημαντική.

ΠΗΓΗ: https://provocateur.gr/

Join the sexolution: Για συμμετοχή στο sexpositive.gr κάνε κλικ εδώ
  • positiv
  • No Comments

Υπάρχει και καλό πορνό; Ή γιατί πήγα τσιλιαδόρος σε τσόντα
Υπάρχει και καλό πορνό; Ή γιατί πήγα τσιλιαδόρος σε τσόντα 2560 1707 positiv

Photo by Avel Chuklanov on Unsplash

Γιώργος Σίσυφος

Στη σημερινή κοινωνία οι ταινίες πορνό συνήθως δείχνουν μια τελείως διαστρεβλωμένη εικόνα της σεξουαλικότητας. Τα σώματα είναι πολύ διαφορετικά από το μέσο όρο, τα λεγόμενα «προκαταρκτικά» συνήθως είναι ελάχιστα ή ανύπαρκτα, οι γυναίκες προορισμένες μόνο για την ανδρική απόλαυση συνήθως χωρίς καν να συναινούν, η γυναικεία ευχαρίστηση αποκλειστικά αποτέλεσμα της διείσδυσης. Ακόμα και οι λεσβιακές εικόνες είναι μεσολαβημένες μέσα από την ανδρική ματιά. Οι συνθήκες εργασίας επίσης σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες είναι άθλιες. Δεδομένου ότι αυτές οι ταινίες λειτουργούν άτυπα ως ένα είδος σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των νέων μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό για τη σεξουαλική μας ζωή, τις προσδοκίες, την αντίληψη της συναίνεσης, κλπ.

Υπάρχουν όμως και πορνό ταινίες που γίνονται με πιο d.i.y όρους δεν εστιάζουν στην ικανοποίηση της ανδρικής ετεροφυλόφιλης ματιάς και μόνο και δεν αποτελούν προϊόν άγριας εκμετάλλευσης όσων δουλεύουν σε αυτές. Νομίζω ότι ακόμα και αν η θέαση πορνό δεν περιλαμβάνεται στις απολαύσεις σου (και η αλήθεια είναι ότι σπάνια θα έβλεπα πορνό για απόλαυση) το να υπάρχουν τέτοιες ταινίες, να αυξάνονται και να διαδίδονται είναι αναμφίβολα θετικό. Είναι πρώτα από όλα κάτι απολαυστικό για τα υποκείμενα που συμμετέχουν, είναι δεύτερον απολαυστικό για τα άτομα που τις βλέπουν και τρίτο είναι τμήμα μιας κουλτούρας για τη σεξουαλικότητα που βασίζεται στη συναίνεση, την αποδοχή και τη φροντίδα. Έχει δηλαδή και ένα (εκ)παιδευτικό χαρακτήρα για το κοινό. Τέτοιες ταινίες συμβάλλουν στη δημιουργία μιας άλλης νοοτροπίας για το σεξ, τα φύλα, τις ερωτικές προτιμήσεις, την αποδοχή εναλλακτικών σεξουαλικών και σχεσιακών προσανατολισμών, κλπ. Και το κάνουν με ένα τρόπο που αν μη τι άλλο δεν είναι βαρετός!

Έτσι όταν ένα non binary (μη δυαδικό) άτομο που ήξερα χρόνια μου ζήτησε να βοηθήσω σε εξωτερικά γυρίσματα μιας τέτοιας ταινίας το δέχθηκα χωρίς δεύτερη σκέψη. Είχα να κάνω μια πολύ βαρετή αλλά απαραίτητη δουλειά. Να φυλάω την «είσοδο» ενός εγκαταλελειμμένου γηπέδου για να μην μπει κάποιο άσχετο άτομο και διακόψει τα γυρίσματα. Έχοντας ασχοληθεί ερασιτεχνικά με την παραγωγή ταινιών στο παρελθόν γνώριζα τι σημαίνει  η συγκεκριμένη θέση και πήγα προετοιμασμένος με υπομονή, νερό, βιβλίο και ασκήσεις διαλογισμού.  Πέρα από διάφορα αστεία ευτράπελα όλα κίνησαν μια χαρά και εγώ πήρα ως ευχαριστώ  ένα χειροποίητο λιπαντικό που σκοπεύω να δοκιμάσω σύντομα.  Η μεγαλύτερη ικανοποίηση όμως ήταν η αίσθηση ότι συμβάλω σε μια κοινότητα που μέρα με τη μέρα μεταμορφώνει αυτόν τον κόσμο προς μια κατεύθυνση πιο όμορφη, πιο ανεκτική και πιο αγαπησιάρικη. Και απολαμβάνει και τη διαδρομή!

  • positiv
  • No Comments

Λέσχη Συλλογικής Ανάγνωσης από το sexpositve.gr!
Λέσχη Συλλογικής Ανάγνωσης από το sexpositve.gr! 1766 1768 positiv

Λέσχη Ανάγνωσης του sexpositive.gr

Τώρα που φθινοπώριασε είναι μια ευκαιρία να γνωριστούμε μεταξύ μας, να συζητήσουμε για όσα μας απασχολούν, να βουτήξουμε σε νέες γνώσεις πάνω στα αγαπημένα μας θέματα και να απολαύσουμε τη χαρά της συλλογικής ανάγνωσης.

Ξεκινάμε αυτό το ταξίδι με το βιβλίο που αγαπήθηκε όσο λίγα στις πολυσυντροφικές κοινότητες ανά τον κόσμο: Polysecure: Attachment, Trauma and Consensual Nonmonogamy

Ένα, ενημερωμένο για τις λειτουργίες του ψυχολογικού τραύματος, βιβλίο για το πώς να δημιουργείς υγιείς, συναινετικά μη μονογαμικές σχέσεις από την πολυσυντροφική ψυχοθεραπεύτρια Jessica Fern. Το Βιβλίο θα δοθεί δωρεάν σε ηλεκτρονική μορφή σε όλα τα άτομα που θα συμμετέχουν.  Επίσης όσα άτομα συμμετέχουν θα αποκτήσουν πρόσβαση σε ιδιωτική ομάδα του facebook με ενημερωμένη βιβλιοθήκη πάνω σε όλα το φάσμα της εναλλακτικής σεξουαλικότητας. Σε κάθε συνάντηση θα συζητάμε όλα μαζί τις σελίδες που διαβάσαμε και θα ορίζουμε τις σελίδες προς ανάγνωση για την επόμενη φορά. Τα σεμινάρια θα γίνονται διαδικτυακά μέσω ΖΟΟΜ και η συμμετοχή γίνεται με ελεύθερη συνεισφορά. Το βιβλίο είναι γραμμένο στα αγγλικά, η συζήτηση θα γίνεται στα ελληνικά.

Μπορείτε να δείτε περισσότερα για το βιβλίο εδώ:  https://www.goodreads.com/en/book/show/52569124-polysecure

Δηλώστε συμμετοχή συμπληρώνοντας την παρακάτω φόρμα: https://docs.google.com/forms/d/1tRmHkgSSGRoDvUwILABVukE7tTcLS68jWgH4zRAz6A4

Για τις μέρες και ώρες της συνάντησης θα λάβετε ενημερωτικό e-mail

Sex Positive Book Club: Γιατί (και) το διάβασμα είναι πιο απολαυστικό όταν το μοιράζεσαι!

Join the sexolution: Για συμμετοχή στο sexpositive.gr κάνε κλικ εδώ
  • positiv
  • 1 Comment

Πατριαρχική μονογαμία: Ο Ελέφαντας στο Δωμάτιο
Πατριαρχική μονογαμία: Ο Ελέφαντας στο Δωμάτιο 794 495 positiv

Happy Sisyphus*

Ένα γνώριμο μοτίβο επανέρχεται συχνά σε κάθε γυναικοκτονία. Οι δράστες επικαλούνται τη ζήλια τους για (πραγματικές ή φανταστικές) παράλληλες σχέσεις των θυμάτων τους με τα οποία πολλές φορές έχουν ήδη χωρίσει. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα ο φόνος επέρχεται όταν ο δράστης συνειδητοποιεί ότι ο χωρισμός είναι οριστικός και δεν πρόκειται η γυναίκα αυτή να γίνει δική του ποτέ ξανά. Η σύνδεση με το αίσθημα ιδιοκτησίας είναι προφανής. Η γυναίκα είναι για αυτούς τους άνδρες ένα αντικείμενο που τους ανήκει, όπως το σπίτι ή το αυτοκίνητό τους. Αν δεν την έχουν αυτοί είναι διατεθειμένοι να τη σκοτώσουν ώστε να μην την έχει κανείς. Αυτή η αντίληψη βασίζεται σε μια ολόκληρη κουλτούρα που δεν είναι άλλη από αυτήν της πατριαρχικής μονογαμίας.

Μια κουλτούρα που αντιμετωπίζει τα παιδιά ως ιδιοκτησία των γονιών και τις γυναίκες ως ιδιοκτησία των ανδρών. Μια αντίληψη που αντιμετωπίζει μεταξύ άλλων τη γυναίκα ως προϊόν για αυτό άλλωστε σύμφωνα με αυτόν τον μισογύνικο μύθο ένας άνδρας που έχει ερωτικές εμπειρίες με πολλές γυναίκες έχει αξία, αφού έχει καταναλώσει πολλά προϊόντα, ενώ μια γυναίκα που έχει πάει με πολλούς άνδρες δεν έχει αξία αφού είναι σαν ένα μεταχειρισμένο αντικείμενο. Τα τραγούδια, οι ταινίες, τα παραμύθια, η θρησκεία, οι ιστορίες και οι αφηγήσεις με τις οποίες κοινωνικοποιούμαστε μας μαθαίνουν ότι η ανώτερη και μόνη φυσιολογική μορφή σχέσης είναι η πατριαρχική, μονογαμική οικογένεια.

Αυτή η κουλτούρα που επιβλήθηκε σε όλον τον κόσμο μέσω της αποικιοκρατίας που ταυτίζει το σεξ με την αναπαραγωγή και στιγματίζει σχεδόν κάθε άλλη μορφή σχέσης και σεξουαλικότητας πέραν της ετεροσεξουαλικότητας και της μονογαμίας μας εκπαιδεύει από νεογέννητα να αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως ιδιοκτησία μας, να χρησιμοποιούμε κτητικές αντωνυμίες για να περιγράψουμε τον τρόπο που σχετιζόμαστε με άλλα πρόσωπα,να θεωρούμε τη ζήλια ως μέτρο της αγάπης και να διασκεδάζουμε τραγουδώντας “Γιατί με κάνεις να πονώ να υποφέρω τόσο

Πρόσεξε γιατί μπορεί να σε σκοτώσω

Δεν αντέχω να σε βλέπω μ’ άλλους να γυρνάς

Γιατί με κάνεις να πονώ να υποφέρω τόσο

Πρόσεξε γιατί μπορεί να σε σκοτώσω

Πάψε πλέον να με τυραννάς “

Αν θέλουμε να μιλήσουμε για τις γυναικοκτονίες πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε και για τον ελέφαντα στο δωμάτιο: την πατριαρχική μονογαμία που οπλίζει το χέρι των δραστών και γλιστράει μέσα από τα λόγια με τα οποία προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. Η κουλτούρα αυτή δεν πλήττει μόνο τα μη-μονογαμικά άτομα τα οποία και περιωριοποιούνται, στιγματίζονται και στερούνται των κοινωνικών τους δικαιωμάτων ως προς το γάμο και την τεκνοθεσία. Η κουλτούρα αυτή πλήττει και όσα άτομα ζουν μέσα σε (κατ’ όνομα ή κατ’ ουσία) μονογαμικές σχέσεις και οι γυναικοκτονίες είναι μόνο μια ακραία όψη ενός φάσματος που περιλαμβάνει ακραίο έλεγχο, ψυχολογική βία, συναισθηματικούς εκβιασμούς, παράλογες προσδοκίες από τον/την σύντροφο και πολλά άλλα.

Αν θέλουμε να εξαλείψουμε ή έστω να μειώσουμε δραστικά τις γυναικοκτονίες από τις κοινωνίες μας χρειάζεται πέρα από τα πολύ σωστά και επείγοντα μέτρα που προτείνονται να δημιουργήσουμε μια κουλτούρα αποδοχής όλων των σεξουαλικών και σχεσιακών προσανατολισμών, μια κουλτούρα που θα βάζει στο κέντρο της ύπαρξης τα δίκτυα, τις παρέες και τις κοινότητες και όχι το ερωτικό ζεύγος και την πυρηνική οικογένεια. Έτσι οι άνθρωποι θα έχουν ένα δίχτυ στήριξης και αλληλεγγύης ανεξάρτητα από το αν είναι σε σχέση και την υποστήριξη που έχουν ανάγκη για να αποδράσουν από μια τοξική σχέση όταν αυτό είναι αναγκαίο.

Χρειάζεται να ξεμάθουμε τον κοινωνικό προγραμματισμό που μας κάνει να αισθανόμαστε λειψοί και λειψές χωρίς ερωτικό σύντροφο, που μας μαθαίνει ότι η ρομαντική αγάπη σημαίνει πόνος, βία και κτητικότητα, που μας μαθαίνει ότι οι γυναίκες ανήκουν στον άνδρα τους. Μπορεί να μην έχουμε καν τις λέξεις για να φτιάξουμε αυτήν την κουλτούρα. Μπορεί να ξυπνάνε μέσα μας τραύματα που δεν ξέραμε καν ότι υπήρχαν. Είναι ένας δρόμος δύσκολος γιατί τον φτιάχνουμε περπατώντας αλλά ταυτόχρονα όμορφος και κάθε μέρα όλο και πιο αναγκαίος. Γιατί μέσα από αυτήν τη νέα κουλτούρα μπορούν να ανθίσουν παρέες, ομάδες, κοινότητες και γιατί όχι κοινωνίες χωρίς γυναικοκτονίες, με αλληλεγγύη και όχι ανταγωνισμό, με μοίρασμα και όχι κτητικότητα, με συναπόλαυση και όχι ζήλια. Εκεί που η αποκλειστική σχέση θα είναι μια από τις άπειρες επιλογές του σχετίζεσθαι και όχι μια πατριαρχική επιβολή που σπέρνει βία, πόνο και θάνατο.

Photo by Andrea Piacquadio on Pexels.com

 

Αρχική δημοσίευση: https://polyamorygr.wordpress.com/2022/08/08/01-38/

Join the sexolution: Για συμμετοχή στο sexpositive.gr κάνε κλικ εδώ

 

 

  • positiv
  • No Comments

Ιστορική Ημέρα για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ίντερσεξ Παιδιών στην Ελλάδα
Ιστορική Ημέρα για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ίντερσεξ Παιδιών στην Ελλάδα 249 202 positiv

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Από σήμερα, 19 Ιουλίου 2022 απαγορεύονται νομοθετικά οι χειρουργικές και άλλες ιατρικές παρεμβάσεις, οι οποίες πραγματοποιούνταν έως τώρα στα ίντερσεξ βρέφη και παιδιά μυστικά και ερήμην τους, προκειμένου να «συμμορφώσουν» (φαινομενικά) τα ανατομικά χαρακτηριστικά τους στην κατεύθυνση της “τυπικής” αρσενικής ή θηλυκής ανατομίας των χαρακτηριστικών φύλου. Η σημερινή ημέρα είναι, λοιπόν, ιστορική για την προστασία και την αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ίντερσεξ ατόμων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Η Ελλάδα, ακολουθώντας τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, γίνεται η 4η χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η 5η στον κόσμο μετά τη Μάλτα, την Πορτογαλία, τη Γερμανία και την Ισλανδία που απαγόρευσε τις επεμβάσεις «κανονικοποίησης» φύλου στα ίντερσεξ βρέφη και παιδιά. Επιπλέον, σήμερα πραγματώνεται ένας από τους κορυφαίους καταστατικούς σκοπούς της Ελληνικής Κοινότητας “Intersex Greece”: Η απαγόρευση των ιατρικών παρεμβάσεων που ο ΟΗΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης, η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλοι διεθνείς οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν επανειλημμένα χαρακτηρίσει ως ανθρώπινα βασανιστήρια.

Η Intersex Greece, είναι η μοναδική intersex-led οργάνωση στην Ελλάδα και εδώ και χρόνια αγωνίζεται για την προάσπιση των δικαιωμάτων των ίντερσεξ προσώπων. Μετά από πολλούς μήνες συνεργασίας με το Υπουργείο Υγείας, σήμερα γίνεται δεκτό το κορυφαίο μας αίτημα, η προστασία των ίντερσεξ παιδιών από κακοποιητικές επεμβάσεις οι οποίες τα ταλαιπωρούσαν και τα στιγμάτιζαν, συχνά εφόρου ζωής.

Πιο συγκεκριμένα, τα άρθρα 17 έως 20 (ΜΕΡΟΣ Γ΄ ΑΛΛΑΓΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΦΥΛΟΥ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΙΝΤΕΡΣΕΞ ΑΤΟΜΩΝ) στον νόμο «Μεταρρυθμίσεις στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή» απαγορεύουν τις ιατρικές πράξεις και αγωγές που διενεργούνται σε ίντερσεξ παιδιά (ή, σύμφωνα με την τρέχουσα ιατρική ορολογία, σε παιδιά με «Διαταραχές/Διαφοροποιήσεις της Ανάπτυξης Φύλου/ΔΑΦ»). Τέτοιες παρεμβάσεις θα μπορούν πλέον να πραγματοποιούνται ΜΟΝΟ σε ανήλικα ίντερσεξ άτομα που έχουν συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας τους και ΜΟΝΟ με την ελεύθερη και ενημερωμένη τους συναίνεση. Επιπλέον, προκειμένου να διενεργηθεί οποιαδήποτε μη αναγκαία για την υγεία ιατρική παρέμβαση θα πρέπει προηγουμένως να έχει δοθεί άδεια με απόφαση του οικείου Ειρηνοδικείου, κατόπιν χορήγησης γνωμοδότησης μίας Διεπιστημονικής Επιτροπής που θα αποτελείται από ειδικούς εμπειρογνώμονες σε τέτοιου είδους ζητήματα. Το νομοσχέδιο προβλέπει τη συμμετοχή στην Επιτροπή μεταξύ άλλων και ενός εκπροσώπου  της ίντερσεξ κοινότητας με ανάλογη κατάρτιση. Τέλος, ο νόμος προβλέπει ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 6 μηνών, απώλεια άδειας και χρηματική ποινή για ιατρούς που θα πραγματοποιούν επεμβάσεις σε ανήλικα ίντερσεξ άτομα χωρίς σχετική άδεια. Αυτό βάζει τέλος στις αυθαιρεσίες που επί χρόνια διενεργούνταν πάνω στα βρεφικά, παιδικά και εφηβικά ίντερσεξ σώματα από την ιατρική κοινότητα με την ανοχή της Πολιτείας. Να επισημάνουμε ότι τα παραπάνω άρθρα ΔΕΝ αφορούν τα τρανς ή διεμφυλικά πρόσωπα αλλά αποκλειστικά τα ίντερσεξ ή διαφυλικά πρόσωπα.

Ο παρών νόμος μπορεί να μη λύνει το σύνολο των δικαιωματικών παραβιάσεων που υφίστανται τα ίντερσεξ πρόσωπα στην Ελλάδα, καθώς

  • οι αναίτιες χειρουργικές επεμβάσεις δεν είναι η μόνη παραβίαση που υφίστανται τα ίντερσεξ σώματα στον χώρο της υγείας (ενδεικτικά βλ. ταπεινωτικούς και επώδυνους τρόπους εξέτασης των ίντερσεξ σωμάτων από ιατρούς),
  • εξακολουθεί η αναίτια παθολογικοποίηση και τα σιωπηρά πρωτόκολλα των επιλεκτικών τερματισμών υγιών και επιθυμητών ίντερσεξ κυημάτων από αρκετούς ιατρούς, και επίσης,
  • οι παραβιάσεις δεν συμβαίνουν αποκλειστικά στον χώρο της υγείας, αλλά και σε κάθε άλλο επίπεδο του βίου (εκπαίδευση, οικογένεια, κοινωνία, πολιτεία).

Ωστόσο, ο νόμος αποτελεί μία εξαιρετική αρχή για την διασφάλιση της ευζωίας και της ελεύθερης ανάπτυξης των ίντερσεξ παιδιών γιατί τους αναγνωρίζει το δικαίωμα στην σωματική ακεραιότητα, και τελικά, επιβεβαιώνει περίτρανα ότι τα Ίντερσεξ Δικαιώματα είναι  Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Ο αγώνας σαφώς συνεχίζεται, αλλά σήμερα ας είναι μια ημέρα γιορτής, ανακούφισης και ελπίδας για όλα τα ίντερσεξ πρόσωπα στην Ελλάδα, που μπορούν επιτέλους να νιώθουν πως υπολογίζονται, πως ακούγονται και πως γίνονται σεβαστά ακριβώς όπως γεννιούνται από το Ελληνικό Κράτος, και πως κανείς δεν μπορεί να ορίζει το σώμα τους χωρίς τη δική τους θέληση και συναίνεση.

Θα θέλαμε σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε όλα τα μέλη της ομάδας μας που όλα αυτά τα χρόνια αγωνίζονται εθελοντικά και ακούραστα για την επίτευξη των σκοπών μας, καθώς και τις ίντερσεξ οργανώσεις-συμμάχους μας εκτός Ελλάδας – OII Europe, InterAct και OutRight- για τη στήριξή τους κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του νομοσχεδίου.

Τέλος, ευχαριστούμε θερμά την Εθνική Επιτροπή Στρατηγικής για τη ΛΟΑΤΚΙ Ισότητα που ανέδειξε τη σημασία του θέματος, το Υπουργείο Υγείας που το έφερε προς ψήφιση, και το πολιτικό προσωπικό της χώρας που με μεγάλη  ευαισθησία, κατανόηση και ενσυναίσθηση το υπερψήφισε.

 

Είμαστε εδώ και συνεχίζουμε.
Τίποτα για εμάς χωρίς εμάς!

  • positiv
  • No Comments

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ ΑΛΟΓΑ
ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ ΑΛΟΓΑ 1080 405 positiv
Θανάσης Τριαρίδης*

Πριν από τρία χρόνια, στις 16 Ιουλίου του 2019, είδα τα ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ ΑΛΟΓΑ. Ήταν (και παραμένει) η σημαντικότερη θεατρική παράσταση που έχω δει στη ζωή μου.

Τότε, σαν μαγεμένος, και δίχως να ξέρω κανέναν από τους συντελεστές των ΑΛΟΓΩΝ, έγραψα το κείμενο που ακολουθεί. Όσοι ζείτε στην Αθήνα, μπορείτε να την ξαναδείτε – παίζεται και πάλι στον Πειραιά.
~~~
ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ ΑΛΟΓΑ

Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω το συναίσθημα που με συντάραξε χθες το βράδυ στο Κτήριο της Πειραιώς 260, στο Φεστιβάλ Αθηνών, σε εκείνο το απίστευτο τελευταίο δεκάλεπτο της παράστασης ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ ΑΛΟΓΑ από την ομάδα Εν Δυνάμει σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου. Πάνω στην σκηνή 29 ηθοποιοί, άνθρωποι με διαφόρων ειδών αναπηρία ή και χωρίς αναπηρία, άρχισαν σταδιακά να γυμνώνονται ενώ το Sarabande του Χέντελ γέμιζε κατά κύματα την αίθουσα σμίγοντας με τον κρότο μιας δαιμονισμένης βροχής που έσκαγε στην οροφή του κτηρίου της Πειραιώς. Οι άνθρωποι στις γύρω θέσεις ξεσπούσαν ο ένας μετά τον άλλον σε λυγμούς, καθώς οι γυμνοί ηθοποιοί της σκηνής ενώθηκαν σε ένα σώμα, σε μία ενότητα, σε μια κυριολεκτική αποθέωση της σάρκας. Και όταν γύρισαν προς εμάς σε έναν ανεπανάληπτο μετωπικό ύμνο της αγάπης (της δικής τους αγάπης που έγινε δική μας λύτρωση) ξέσπασα κι εγώ. Ο καταληκτήριος καλπασμός των αλόγων –που εντέλει κάλπαζαν μέσα στα στήθη μας– ήταν κάτι που δεν ορίζεται: μια υπόγεια απρόσμενη χαρά, μια ευτυχία που αλυχτά απρόσμενα ελεύθερη, μια ηδονή που φανερώνεται πυρώνοντας τον εαυτό της. Και όλα αυτά ανταμωμένα με δάκρυα ευτυχίας για το ό,τι υπήρξα έστω ως θεατής συμμέτοχος, κομμάτι αυτής της σπάνιας αλήθειας.

Δεν έχω την παραμικρή γνωριμία, συνεργασία ή προσδοκία συνεργασίας ούτε με την Ελένη Δημοπούλου, την γυναίκα που συνέλαβε την παράσταση αλλά και έφτιαξε την Ομάδα Εν Δυνάμει, ούτε με την σκηνοθέτιδα Ελένη Ευθυμίου (χθες μάλιστα τις μπερδεψα, στα αμήχανα παραζαλισμένα λόγια που τους είπα μετά την παράσταση), ούτε με κανέναν από τους ηθοποιούς που βγήκανε στη σκηνή. Άρα γράφω με αποκλειστικό κίνητρο το να μοιραστώ το αποκαλυπτικό θαύμα που έζησα, χωρίς οποιαδήποτε δεύτερη σκέψη. Η Εν Δυνάμει κάνει κάτι αληθινά καταπληκτικό: δουλεύει μαζί 11 χρόνια κάνοντας έρευνα βάθους (έρευνα ζωής, θα έλεγα…) πάνω στην οριακά κρίσιμη υπόθεση της κάθε λογής αναπηρίας και της ανάγκης της να συνδεθεί ζωτικά και λειτουργικά με την υπόλοιπη κοινωνία, με τους λεγόμενους «κανονικούς». Κι όταν ένιωσε πως ήρθε η ώρα, στην τρίτη της παράσταση (οι ηθοποιοί της είχαν ενηλικιωθεί), η ομάδα αποφάσισε να μιλήσει για δυσκολότερο το θέμα: για την σεξουαλικότητα μέσα στην αναπηρία. Με τόλμη και διαθεσιμότητα μοναδική συντελεστές και ηθοποιοί συνδιαμόρφωσαν το κείμενο και την παράσταση και μας παρέδωσαν ένα αληθινό κέντημα για την επιθυμία, για τη μοναξιά και την ερημία, για τον ανομολόγητο πόθο, για την ηδονή, για την έκσταση, για τη βία του αιτήματος και την τρυφερότητα της κατάφασης, εντέλει για την λάμψη της ύπαρξης. Μελετάω την ανθρώπινη σεξουαλικότητα (και, υποτίθεται, γράφω βιβλία για αυτήν) κοντά τρεις δεκαετίες: Δεν έχω ξαναδεί κάτι τόσο σεξουαλικά φωτεινό, τόσο ιερά σεξουαλικό όσο αυτό.
Ήταν σαφώς ό,τι σημαντικότερο έχω δει στο θέατρο στη ζωή μου – ό,τι σημαντικότερο έχω νιώσει σε αυτήν την (συνήθως μάταιη και αυτοακυρωμένη) προσδοκία της ανάποδης έκστασης που ενώνει τους ανθρώπους όχι με την οσμή του αίματος αλλά με τους σπασμούς των δακρύων. Όχι μόνο χίλια μπραβο αλλά και όλην την νοητή ευγνωμοσύνη μου στην ομάδα Εν Δυνάμει, στους αδιανόητους ηθοποιούς για το ολόλαμπρο θάρρος τους, στην Ελένη Ευθυμίου και σε όλους τους back stage συντελεστές για την τιτανική δουλειά. Και μια βαθιά βουβή υπόκλιση στην Ελένη Δημοπούλου και την Μαρία Ιωαννίδου που πριν 11 χρόνια το ξεκίνησαν όλο αυτό. Όσοι στη ζωή μας γυρέψαμε να αγγίξουμε (και μιλώντας για τον εαυτό μου: απολύτως μάταια) έστω και έναν κόκκο σκόνης από την μεγάλη υπόθεση της τέχνης, εχθές είδαμε την τέχνη μπροστά μας, ανεξάντλητη και ασπαίρουσα, την τέχνη που μέχρι χθες απλά υποψιαζόμασταν (ή και ελπίζαμε…) πως ίσως κάπου, κάποτε, μπορεί να υπάρξει.
Απόψε είναι η τελευταία παράσταση: Ξεκινήστε πολύ νωρίς από τα σπίτια σας, πλαστογραφήστε τα εισιτήρια (είναι βέβαιο πως έχουν εξαντληθεί), βρείτε μυστικά περάσματα για την αίθουσα, βάλτε ό,τι μέσα έχετε, εκλιπαρήστε, ή και φιλήστε κατουρημένες ποδιές, μήπως και σας βάλουν σε κάποια θέση ορθίων – κάντε ό,τι μπορείτε αλλά μην χάσετε την απρόσμενα μεγαλειώδη τέχνη που δωρίζεται από αυτήν την εκπληκτική ομάδα.
Και όσοι ανήκετε στους μηχανισμούς που μπορούν κάπως να χρηματοδοτήσουν αυτή την παράσταση, στις κρατικές επιτροπές πολιτισμού, επιχορηγήσεων ή ό,τι ανάλογου πράγματος, ή στους ιδιωτικούς φορείς και τα ιδρύματα (του Ωνάση, του Νιάρχου, των τραπεζών ή όποιου άλλου), σκεφτείτε πόση ντροπή θα είναι για όλους μας να μην συνεχίσει για 10, για 20, για 30 χρόνια αυτό το θαύμα. Η επιλογή που έχετε είναι απλή: ακυρώστε ό,τι άλλο έχετε προγραμματισμένο και ρίξτε όλα σας τα κονδύλια στα ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ ΑΛΟΓΑ ώστε να παιχτούν για όσο το δυνατόν περισσότερο για να τα δουν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Δεν θα είναι στήριξη για την Ομάδα Εν Δυνάμει (σιγά να μην έχει ανάγκη την οποιαδήποτε δική μας στήριξη η Εν Δυνάμει…) – θα είναι στήριξη για εμάς: για την κοινωνία, για την γλώσσα, για την θεατρική πράξη, για τον πολιτισμό μας και την ίδια μας την ύπαρξη. Θα είναι ένα δώρο που θα κάνουμε ως πολιτισμικό σύνολο στον εαυτό μας.

[Και κάτι ακόμη: η σκηνοθέτης της παράστασης Ελένη Ευθυμίου σε μια (υποδειγματική) συνέντευξή της (διαβάστε την ολόκληρη και με μεγάλη προσοχή εδώ: https://www.elculture.gr/…/eleni-ethimiou…/…) λέει πως προσδοκά «…ισότιμη ένταξη για την Ομάδα Εν Δυνάμει στην ελληνική και διεθνή καλλιτεχνική κοινότητα.» Δεν ξέρω την διεθνή καλλιτεχνική κοινότητα, αλλά σε ότι αφορά την ελληνική αντίστοιχή της (που κάπως την γνωρίζω) έχω να πω πως η προσδοκία της Ελένης Ευθυμίου είναι απολύτως άτοπη: Δεν γίνεται να ενταχτείς ισότιμα σε κάτι από το οποίο είσαι πολύ –μα πάρα πολύ– ανώτερος…]

*Ο Θανάσης Τριαρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1970. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ και έχει εργαστεί ως κειμενογράφος, επιφυλλιδογράφος, αρθρογράφος, δικηγόρος, επιμελητής εκδόσεων, σεναριογράφος ντοκιμαντέρ, διοργανωτής σεμιναρίων κ.ά. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με διάφορες εκφάνσεις του δυτικού πολιτισμού: την κλασική και μετακλασική επική αφήγηση, την τραγωδία, τις ιδεολογία της Αναγέννησης, τη δυτική ζωγραφική μέχρι τον 20ό αιώνα, την ενοποιητική αφήγηση της Δύσης, την πορνογραφία, την Ιστορία του θεάτρου και του κινηματογράφου, καθώς και με άλλα θέματα λογοτεχνίας και αισθητικής. Υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού Τα Ποταμόπλοια (1990-1992) και σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού Mauve (2003-2006), ενώ από το 2007 μέχρι σήμερα οργανώνει στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα κύκλους σεμιναρίων με θέματα δυτικού πολιτισμού (ενδ. βλ.: http://www.triaridis.com/seminars/theater). Το 2008 έφτιαξε τις εκτός εμπορίου εκδόσεις γκάβλα – ενώ το 2009 έφτιαξε τις εκδόσεις δήγμα (http://www.ekdoseis-digma.gr/). Από την ίδια χρονιά συμμετέχει στις εκδόσεις διάπυροΝ (http://diapyron.com/). Τον ευχαριστούμε θερμά για την ευγενική παραχώρηση του κειμένου.
Αρχική δημοσίευση: https://www.facebook.com/photo?fbid=428851675916404&set=a.124163466385228
Join the sexolution: Για συμμετοχή στο sexpositive.gr κάνε κλικ εδώ
  • positiv
  • No Comments

Η Απόλαυση είναι γενετήσιο δικαίωμα μας!
Η Απόλαυση είναι γενετήσιο δικαίωμα μας! 512 484 positiv

Η Απόλαυση είναι γενετήσιο δικαίωμα μας!

Happy Sisyphus*

Ζούμε σε μια κοινωνία που μιλάει συνεχώς για απόλαυση και ταυτόχρονα παράγει μαζικά άγχος, θλίψη και δυστυχία. Την ίδια στιγμή που οι διαφημίσεις, οι ταινίες, τα τραγούδια, τα σίριαλ , τα βιβλία αυτοβοήθειας, οι σύμβουλοι, οι ψυχολόγοι,κλπ. μας καλούν να απολαύσουμε σε κάθε επίπεδο (κυρίως μέσα από την κατανάλωση διάφορων προϊόντων και υπηρεσιών) οι συνθήκες ζωής μας θέλουν να δουλεύουμε τουλάχιστον οκτώ ώρες τη μέρα για ψίχουλα ή να ζούμε με επιδόματα των 200 ευρώ ψάχνοντας να βρούμε δουλειά για να δουλεύουμε κι εμείς σε βαρετές εργασίες για ψίχουλα. Κι αυτό σε εκείνα τα τμήματα του πλανήτη που θεωρούνται προνομιούχα αφού ακόμα και σήμερα σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν καν πρόσβαση σε φαγητό και πόσιμο νερό.

Από μικρά παιδιά κοινωνικοποιούμαστε μέσα σε αυτήν την αντίφαση. Ειδικά στο ζήτημα της σεξουαλικότητας ενώ το σεξ θεωρείται κεντρικό ζήτημα σχεδόν παντού ταυτόχρονα μαθαίνουμε να το κάνουμε στα κρυφά σαν κάτι βρώμικο και κακό, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι ανύπαρκτη ή αφήνεται σε προϊόντα της βιομηχανίας του πορνό που στο μεγαλύτερό της κομμάτι προωθεί μη ρεαλιστικά και σεξιστικά πρότυπα ενώ όσα άτομα ξεφεύγουν από το μοντέλο του ετεροφυλόφιλου, μονογαμικού άνδρα ή γυναίκας περιθωριοποιούνται, στιγματίζονται και κάποιες φορές δολοφονούνται. Η συναίνεση θεωρείται κάτι δευτερεύον αφού ειδικά όσοι είμαστε κοινωνικοποιημένοι ως άνδρες μαθαίνουμε ότι πρέπει να διεκδικούμε και να επιμένουμε μέχρι η γυναίκα-θήραμα που έχουμε βάλει στόχο να ενδώσει. Η μονογαμική κουλτούρα μας μαθαίνει να αντιμετωπίζουμε τους άλλους ανθρώπους ως ιδιοκτησία μας, κάτι παρόμοιο με ένα αυτοκίνητο.

Η αυτοϊκανοποίηση σε παιδική ηλικία γίνεται βιαστικά, με κλειστά φώτα για να μην μας πάρουν χαμπάρι με όλα τα επακόλουθα που κάτι τέτοιο έχει στη μετέπειτα σεξουαλική μας ζωή ως ενήλικες. Η απόλαυση του σώματος στιγματίζεται από τη θρησκεία ως αμαρτία για την οποία θα πρέπει να μετανοήσουμε. Την ίδια στιγμή μέσα από τα πρότυπα που προβάλουν τα μμε μαθαίνουμε ότι το σώμα μας δεν είναι ποτέ αρκετό. Χρειαζόμαστε περισσότερες δίαιτες, περισσότερη γυμναστική, περισσότερα καλλυντικά, αισθητικές επεμβάσεις, ρούχα αρώματα, κλπ. Εκπαιδευόμαστε να μισούμε το σώμα μας και να το αποφεύγουμε και ταυτόχρονα κατηγορούμαστε ως οι μοναδικοί υπεύθυνοι της κατάστασης μας.

Χρειαζόμαστε μια συλλογική κουλτούρα που θα απενοχοποιήσει την απόλαυση και θα την αποσυνδέσει από τον καταναλωτισμό και την εξατομίκευση. Χρειάζεται να εφεύρουμε απολαυστικούς τρόπους να συναντηθούμε, να αγκαλιαστούμε να αγγιχτούμε, να κάνουμε έρωτα, να αγωνιστούμε, να πειραματιστούμε. Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι η απόλαυση όπως και η ελευθερία μας ή θα είναι συλλογικές ή δεν θα υπάρξουν. Χρειαζόμαστε δομές φροντίδας και αλληλοβοήθειας. Χρειαζόμαστε να μάθουμε να χτίζουμε φιλικές σχέσεις ανεξαρτήτως φύλου και μια νέα γλώσσα για να επικοινωνούμε μεταξύ μας. Χρειαζόμαστε μια κουλτούρα ανοχής, αποδοχής και εγγύτητας. Γιατί η απόλαυση είναι γενετήσιο δικαίωμά μας και όπως λέει και το σύνθημα: Η ευτυχία μας θα είναι η εκδίκηση μας!

Join the sexolution: Για συμμετοχή στο sexpositive.gr κάνε κλικ εδώ

  • positiv
  • 1 Comment

Γιατί με νοιάζει τι κάνεις στο κρεβάτι σου!
Γιατί με νοιάζει τι κάνεις στο κρεβάτι σου! 668 324 positiv

Γιατί με νοιάζει τι κάνεις στο κρεβάτι σου!

Happy Sisyphus*

Μια φράση που ακούμε και διαβάζουμε συχνά σε βαθμό που να έχει γίνει στερεοτυπική είναι το “δεν με νοιάζει τι κάνουν στο κρεβάτι τους”. Συνήθως συνοδεύεται και από το επίσης κλασσικό “αρκεί να μην προκαλούν”. Αυτή η φράση παρότι προβάλλεται ως δείγμα ανοχής προς το διαφορετικό στην πραγματικότητα πετυχαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Πρώτα πρώτα η περιστολή της σεξουαλικότητας στο χώρο της κρεβατοκάμαρας είναι βαθιά προβληματική από μόνη της. Όταν σχετίζομαι ερωτικά με ένα ή περισσότερα άτομα αυτό είναι κάτι που επηρεάζει το σύνολο της καθημερινότητας μου και όχι μόνο την ώρα που κάνω σεξ. Αυτό θεωρείται συνήθως αυτονόητο για τα straight, μονογαμικά ζευγάρια που έχουν κάθε δικαίωμα να εκφράζουν την έλξη τους, την αγάπη τους, την τρυφερότητα τους στο δημόσιο χώρο. Τίθεται όμως υπό αμφισβήτηση για κάθε άλλη μορφή ερωτικής σχέσης που ξεφεύγει από τα κυρίαρχα πρότυπα ερωτισμού. Εκεί είναι που επιστρατεύονται φράσεις σαν την παραπάνω για να αστυνομεύσουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων στη δημόσια σφαίρα, εγκαλώντας τα να περιορίσουν ένα τμήμα της ύπαρξής τους πίσω από κλειστές πόρτες ή μέσα σε σκοτεινά πάρκα.

Πέρα από αυτό το “τι κάνουμε στο κρεβάτι μας” δεν συμβαίνει σε ένα κενό χώρο. Είναι κάτι που επηρεάζει και επηρεάζεται από την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε. Οι κοινωνικοί θεσμοί, ο πολιτισμός, το σύστημα απονομής δικαιοσύνης, οι θρησκείες, η εκπαίδευση, οι επιστήμες όλα διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό τις αντιλήψεις και τις πρακτικές μας γύρω από τη σεξουαλικότητα αλλά και διαμορφώνονται από αυτές. Σχετικά πρόσφατα είδαμε την αυτοκτονία ενός ανθρώπου επειδή δεν άντεξε την κοινωνική πίεση που υφίσταντο όταν διέρρευσε βίντεο με το γιο του να κάνει σεξ με άνδρα. Μάθαμε έτσι από πρώτο χέρι τι συμβαίνει σε φοβικές κοινωνίες σαν τη δική μας όταν αυτό που “κάνουμε στο κρεβάτι μας” δεν ταιριάζει με τα κυρίαρχα πρότυπα για τα φύλα και το σεξ.

Όταν ζούμε σε μια κοινωνία που δεν έχει μάθει τι σημαίνει συναίνεση, που στιγματίζει όλες τις σεξουαλικότητες και τις μορφές σχέσεων που δεν αποσκοπούν στην παραγωγή παιδιών, που οι γυναίκες (και αυτό σχετίζεται και με το μίσος για τους ομοφυλόφιλους) μόνο τυπικά θεωρούνται ίσες με τους άνδρες αλλά στην πραγματικότητα υφίστανται από υποτίμηση και διακρίσεις μέχρι και δολοφονίες, όπου τα λοατκια+ άτομα βρίσκονται στο περιθώριο στους χώρους εκπαίδευσης και εργασίας και κινδυνεύουν καθημερινά με λεκτικές και σωματικές επιθέσεις επειδή απλά κυκλοφορούν στο δρόμο τότε αυτό που κάνουμε στο κρεβάτι μας είναι κάτι που εκ των πραγμάτων μας επηρεάζει και μας αφορά όλους.

Σε τελική ανάλυση παρά το επίχρισμα φιλελευθερισμού δεν είμαστε ελεύθεροι να αποφασίσουμε τι πραγματικά θέλουμε να κάνουμε ούτε καν στο κρεβάτι μας αφού από μωρά ακόμα μαθαίνουμε ότι οποιαδήποτε μορφή ερωτικής σχέσης ξεφεύγει από την ετεροφυλόφιλη, μονογαμική σχέση ζεύγους με σκοπό τη δημιουργία οικογένειας είναι εκτός του φυσιολογικού. Όλος αυτός ο κοινωνικός προγραμματισμός από τους γονείς, τα παιδικά παραμύθια, το σχολείο, την εκκλησία, τα τραγούδια, τις ταινίες, τις ειδήσεις, τους νόμους,κλπ είναι λογικό να εσωτερικεύεται σε μεγάλο βαθμό με αποτέλεσμα να μην είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι από αυτά που κάνουμε είναι συνειδητή μας επιλογή και τι όχι. Αυτό γίνεται πιο φανερό αν συγκρίνουμε την ίδια κοινωνία σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους ή διαφορετικές κοινωνικές κατά την ίδια χρονική περίοδο. Έτσι θα δούμε για παράδειγμα κοινωνίες που βασίζονται στην πολυγαμία και κοινωνίες που βασίζονται στη μονογαμία γεγονός που μας δείχνει ότι πολλά από αυτά που τείνουμε να αντιμετωπίζουμε ως καθαρά ατομικές μας επιλογές ή ως έμφυτες τάσεις του ανθρώπου παράγονται από τις δομές του κοινωνικού χώρου μέσα στον οποίο ζούμε.

Με νοιάζει λοιπόν τι κάνεις στο κρεβάτι σου γιατί η σεξουαλικότητα είναι κάτι πολύ κεντρικό στην κοινωνία μας. Γιατί γυναίκες δολοφονούνται επειδή δεν ήταν “πιστές”, γιατί ομοφυλόφιλοι ξυλοκοπούνται επειδή δεν είναι αρκετά αρρενωποί, γιατί γονείς αυτοκτονούν επειδή μαθεύτηκε τι έκαναν στο κρεβάτι τους τα παιδιά τους, γιατί οι βιασμοί γυναικών στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν συμβαίνουν από αγνώστους αλλά από εργοδότες, συναδέλφους, φίλους, συγγενείς ή ερωτικούς συντρόφους τους που δεν σεβάστηκαν το όχι τους, γιατί τα τρανς άτομα δεν μπορούν να βρουν άλλη δουλειά πέρα από τη σεξεργασία, γιατί τα ομόφυλα ζευγάρια και τα πολυσυντροφικά άτομα δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα απέναντι στο νόμο, γιατί το να περιορίζουμε τη σεξουαλικότητα στην ιδιωτική σφαίρα σαν να είναι κάτι βρώμικο και αρνητικό γεννάει καθημερινά από ψυχολογικά προβλήματα μέχρι φόνους, ενώ η σεξουαλική καταπίεση και πείνα μπορεί να μετουσιωθεί ακόμα και σε πολέμους.

Με νοιάζει τι κάνεις στο κρεβάτι σου γιατί θέλω όλη αυτή η κατάσταση να αλλάξει. Θέλω τα παιδιά να μαθαίνουν από μικρά με την κατάλληλη σεξουαλική αγωγή, τι είναι η συναίνεση, το σεξ, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η ταυτότητα φύλου, ο σχεσιακός προσανατολισμός, η αποδοχή, η αγάπη και η απόλαυση της διαφορετικότητας. Με νοιάζει γιατί θέλω όλα τα άτομα να μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα στο δρόμο και να έχουν τα ίδια δικαιώματα. Με νοιάζει γιατί θέλω να μπορούμε να ερωτευόμαστε και να αγαπάμε άλλα άτομα ανεξαρτήτως του φύλου τους και του αριθμού τους. Με νοιάζει γιατί θέλω μια κοινωνία φροντίδας, αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης και όχι μια κοινωνία ανταγωνισμού, κτητικότητας, μίσους και εκμετάλλευσης. Με νοιάζει γιατί ελευθερία του ενός δεν σταματά αλλά αρχίζει εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου.

Enter your
text here