Ο εκ των έσω Κυρίαρχος
Στους διαδρόμους του μυαλού παραμονεύει
κρυμμένος μα πάντοτε παρών
έτοιμος να χιμήξει.
Αλλάζει όνομα, μορφή
κραδαίνει χάρακα, μαστίγιο ή σκήπτρο
απαιτεί υποταγή.
Τρέχω να ξεφύγω μα είναι πάντα εκεί.
Κι εγώ μαθητριούλα ή οδαλίσκη,
γονατιστή μπροστά του
προδομένη κι αφελής
σε πρόσωπα καινούρια τον ψάχνω
ή σε φαντάσματα απ’ του χρόνου τη σχισμή.
Βουλιάζουν όλα μα εκείνος στήνει καρτέρι
σε ηδονικό χορό με παρασέρνει
Διόνυσος, Άδης κι Άδωνις μαζί
με τ’ άρμα του μ’ αρπάζει
με ταξιδεύει στην αστροφεγγιά
απαιτώντας απόλυτη παράδοση.
Λίζα Αστερίου
